ZMIANY CHOROBOWE SKÓRY W DOLE PACHOWYM
Intertrigo (wyprzenie). Cechy. Wyprzenie fałdów pachowych jest widziane czasem u niemowląt, zwykle w połączeniu z wyprzeniem innych okolic zgięć, szczególnie pachwiny. Zmiany skórne wahają się od przekrwienia do objawów powstającego zapalenia i.mogą przechodzić w wyprysk. U dorosłych czasem powstaje podobny stan, lecz w tej okolicy nie jest on tak częsty, jak na wewnętrznej powierzchni ud i pod sutkami. Stwierdza się rozległe zaczerwienienie, wilgotność, uczucie bolesności i palenia. Gdy stan się przedłuża, skóra może ulec zmacerowaniu i może nastąpić rzeczywiste zapalenie skóry.
Eczema. Cechy. Pacha jest jednym z ulubionych miejsc wyprysku grudkowego. Pojawiają się małe grudki głównie wokół mieszków włosowych, początkowo dyskretnie, lecz wkrótce zlewają się. Grudki te są czerwone, a niektóre mogą być otoczone drobnymi pęcherzykami. Zwykle ma miejsce znaczne łuszczenie się skóry. Jest ono bardziej wyraźne w okolicach o największej potliwości.
Intensywne swędzenie; przewlekły przebieg.
Scabies (świerzb). Cechy. Pacha jest jednym z ulubionych miejsc tej choroby. W tym umiejscowieniu pęcherzyki i krosty nie pojawiają się często, natomiast obserwuje się głównie zmiany spowodowane drapaniem paznokciami, ujawniające się jako pionowe, równoległe pręgi. Rzadko znajduje się nie naruszoną norę świerzbowca.
W wywiadzie — zakażenie; intensywne swędzenie; obecność typowych uszkodzeń w okolicy nadgarstków, między palcami, na wewnętrznej powierzchni ud i narządów płciowych (pęcherzyki, krosty, nory).
Trichophytiasis superficialis maculo-squamosa. Cechy. Grzybica strzygąca umiejscawiając się pod pachą, przedstawia się zwykle jako okrągłe czerwone pola o średnicy około 3 do 5 cm, z czerwonawymi, pęcherzykowo-krostkowy-mi obrzeżami. Wykwity te zlewają się w duże, festonowate plamy. Schorzenie to jest często symetryczne, obustronne, z tendencją do przebiegu przewlekłego. Istnieje stosunkowo mało zaburzeń czynnościowych.
Obecność grzyba.
Acanthosis nigricans. Cechy. Schorzenie rozpoczyna się i najbardziej wyraźnie manifestuje w okolicy pachowej i pachwinowej. Występuje tu przebarwienie, zmieniające się od brudnożółtego do ciemnobrązowego, oraz wyrosłe brodawkowate skóry i przerost warstwy zrogowaciałej naskórka.
U dorosłych skojarzenie z nowotworem złośliwym jamy brzusznej.
Hidradenitis axillaris. Cechy. Charakterystyczne dla tego schorzenia zapalnego gruczołów potowych pachy są tkliwe na dotyk czerwonawe guzki, początkowo zbite, lecz później wykazujące objawy chełbotania, z tendencją do zropienia i tworzenia przetok.
Przebieg przewlekły, zmiany mniej bolesne, bardziej powierzchowne i liczniejsze niż w czyraczności.
Mniej częste przyczyny. Trichomycosis axillaris; dyskeratosis follicularis; neurodermatitis; pediculosis; impetigo; furunculosis; morbus Fox-Fordyce; moniliasis; morbus Pageti (dermatitis maligna); psoriasis; dermatitis seborrhoica; Sycosis vulgaris; tinea versicolor; Pemphigus vegetans; erythrasma; hyperhi-drosis; molluscum contagiosum; Pityriasis rosea; dermatitides ex usu chemi-caliorum (barwniki, dezodoratory, powierzchnie gumowe ubiorów, woda toaletowa).