SKÓRY SUCHOŚĆ
Skóra normalnie jest bardziej sucha zimą niż latem. Ten stan mogą wywoływać niektóre nie budzące wątpliwości przyczyny (np. ostre wymioty lub biegunka). W pewnych chorobach skóry suchość jej bywa znaczna (np. w rybiej łusce, twardzinie, wyprysku, łuszczycy, łupieżu czerwonym mieszkowym,
trądzie ze znieczuleniem, świerzbiączce). Suchość skóry towarzyszy zwykle gorączce. Nadmierne rozciągnięcie skóry, jak w obrzęku skóry, może prowadzić do suchości. W starości skóra jest sucha i łuszczy się.
Diabetes mellitus. Cechy. W nie leczonej cukrzycy skóra jest sucha i szorstka, a pocenie się występuje rzadko, z wyjątkiem przypadków z dołączającą się gruźlicą lub w razie występowania odczynu na insulinę.
Diabetes insipidus. Cechy. Pocenie jest normalnie niewielkie, a skóra szorstka.
Glomerulonephritis chronica. Cechy. Przy znacznym wielomoczu skóra jest sucha i blada, a poty są rzadkie.
Działanie atropiny i przetworów pokrzyku. Cechy. Suchość i zaczerwienienie skóry towarzyszy ogólnemu zmniejszeniu wydzielania wszystkich gruczołów.
W wywiadzie — przedawkowanie przetworów pokrzyku lub atropiny; pobudzenie nerwów z następową depresją; zmniejszenie wydzielania soku żołądkowego, potu, łez i śliny; rozszerzenie źrenic; osłabienie perystaltyki żołądka i jelit; przyspieszenie czynności serca; czasem gorączka.
Cretinismus. Cechy. Skóra jest bardzo sucha.
Myxoedema (choroba Gulla). Cechy. Suchość i szorstkość skóry jest znaczna, z nieelastycznym obrzmieniem, które nie pozostawia wgłębienia po uciś-nirciu.
Scorbutus. Cechy. Skóra wcześnie staje się sucha i szorstka, a czasami wygląda na brudną.
Mniej częste przyczyny. Tabes dorsalis; syringomyelia; tumor cerebri; peritonitis chronica; psychosis depressiva; cirrhosis hepatis; adipositas dolorosa; arthritis chronica; trypanosomiasis; sclerodermia; anorexia nervosa (hysteria); cachexia hypophyseopriva Simmondsi; carcinoma hepatis; porażenie (jednostronne) szyjnych zwojów współczulnych; udar cieplny.