Nadmierna ostrość słuchu występuje czasem u osób, u których przemija działanie znieczulenia ogólnego. Podobne zjawisko może mieć miejsce w prze­biegu zdrowienia po ostrych chorobach gorączkowych. Zapalenie ucha środkowego wskutek zmian barycznych (aerootitis media). Cechy. Wskutek przesiekania surowicy do ucha środkowego wystę­puje autofonia, przy której własny głos chorego brzmi dla niego nadmiernie głośno po stronie zajętego ucha. Ostre zatkanie trąbki słuchowej. Cechy. Może wystąpić autofonia, przy której chory słyszy swóij własny głos jak gdyby powtórzony przez echo; współistnieje utrata ostrości słuchu, dzwonienie i uczucie pełności w uchu. Otosclerosis. Cechy. Złudzenia słuchowe są zjawiskiem dość częstym. Polegają one na mniemanym polepszeniu słyszenia w miejscach hałaśliwych, prawdopodobnie wskutek faktu, że przy pogłębiającej się głuchocie typu prze-wodzeniowego chory słyszy mniej hałasu stanowiącego tło, niż człowiek pra­widłowo słyszący, i w rezultacie mówi podniesionym głosem, odnosząc wraże­nie, że słyszy lepiej. Nerwica (neurosis; hysteria; neurasthenia). Cechy. Czasem może się poja­wić nadmierne wyostrzenie słuchu, zwłaszcza w postaci okresowej zdolności słuchania muzyki, albo przynajmniej pewnych tonów, ze znacznie większej odległości, niż przy normalnym słuchu. Może też mieć miejsce nadwraż­liwość słuchowa (hyperaesthesia acustica), która cechuje się występowaniem nieprzyjemnych odczuć przy słuchaniu dźwięków muzyki. Słyszenie podwójne (diplacusis). Cechy. W niektórych przypadkach ostrego zapalenia ucha środkowego, surowiczego zapalenia ucha środkowego, prze­wlekłego ropnego zapalenia ucha środkowego oraz hiperostozy kości zamyka­jących błędnik zdarza się ta odmiana zaburzenia percepcji dźwięku. Cechuje się ona słyszeniem dwóch tonów w następstwie każdego wytworzonego dźwięku, a niekiedy bywa ograniczona tylko do niektórych tonów. Stwierdzenie jednej z wymienionych wyżej chorób ucha środkowego lub wewnętrznego, których rola w wywoływaniu tego zaburzenia jest dowiedziona. Zatrucie alkoholem i tytoniem. Cechy. Czasem spotyka się zdolność do sły­szenia muzyki z większej odległości niż u osób z prawidłowym słuchem. W wywiadach przewlekłe nadużywanie jednego lub obu tych środków. Zatrucie chininą i salicylanami. Cechy. Czasem występuje nadwrażliwość słuchowa, czyli nieprzyjemne odczuwanie tonów lub dźwięków muzycznych, częściej jednak pojawia się dzwonienie w uszach. Wywiad wskazuje na zażywanie jednego lub obu tych środków. Migrena (hemicrania). Cechy. Czasami stwierdza się nadwrażliwość słucho­wą jako jedną z postaci zmiennych zaburzeń czucia. Nerwoból nerwu trójdzielnego (neuralgia nervi trigemini). Cechy. Z rzadka można napotkać przykrą nadwrażliwość słuchową na dźwięki muzyki. Obwodowe porażenie nerwu twarzowego (paralysis nervi facialis periphe­rica). Cechy. W przypadkach porażenia nerwu zaopatrującego mięsień strze-miączkowy może wystąpić zaostrzenie słuchu (hyperacusis), zwłaszcza w sto­sunku do dźwięków muzycznych. Rodzinny niedorozwój umysłowy ze ślepotą. Cechy. W pierwszym okresie choroby niemowlę może wykazywać cechy niezwykłej ostrości słuchu, obja- wiającej się nagłymi drgawkami klonicznymi przy klaśnięciu dłońmi w pobliżu uszu dziecka. Mniej częste przyczyny. Padaczka (aura); wścieklizna; tężec; guz mózgu; ostre zapalenie błony śluzowej żołądka; zapalenie opon mózgowo-rdzenio­wych; psychoza maniakalna; zapalenie mózgu; zapalenie opon; przewlekłe zatkanie trąbki słuchowej.