Może ona towarzyszyć stanom posoczniczym. Powstaje jako odczyn na działanie różnych ciał toksycznych lub leków. Spotyka się ją także w większości przypadków tzw. nerczycy dolnego neuronu, powstałej wsku­tek ostrego niedokrwienia nerek lub procesów hemolitycznych w przebie­gu ciężkich chorób wątroby z uszkodzeniem nerek (tzw. zespoły wątrobo-wo-nerkowe) oraz zapewne w kile i gruźlicy (Allen). Rzadko jednak po­stać ta bywa tak rozległa, aby sama mogła spowodować niedomogę nerek, jak to bywa w postaci rozlanej. Ogniskowe śródmiąższowe zapalenie ne­rek można rozpoznać tylko badaniem histologicznym nerek po stwierdze­niu ognisk naciekowo-zapalnych, a nieraz i ropnych w warstwie korowo--podkorowej. Postać tę Volhard zaliczał do zakaźnych krwiopochodnych ogniskowych zapaleń nerek (hematogene Herdnephritis). Klinicznie postać ta nie powoduje zazwyczaj nadciśnienia ani obrzę­ków. Jedynie w moczu stwierdza się białko i krwinki czerwone lub też występuje krwiomocz. Czasem jednak może ona doprowadzić do skąpo-moczu, a nawet bezmoczu.