Wśród czynników, które drogą odczynów naczynioruchowych mogą wy­wołać przemijający białkomocz fizjologiczny u osób nie wykazujących innych objawów choroby nerek, wymienia Smith ochłodzenie powstałe wskutek zanurzenia w zimnej wodzie całego ciała, albo nawet jednej kończyny, wstrzyknięcie adrenaliny i efedryny, wdychanie dwutlenku węgla, krwotok, nagłe silne wzruszenie psychiczne. Białkomocz ten zależy zapewne od chwilowo wzmożonej przepuszczalności kłębków wskutek przemijającego niedokrwienia ich w następstwie skurczu naczyń ner­kowych. Inną postacią białkomoczu fizjologicznego jest tzw. białkomocz ortosta-tyczny (postural albuminuria autorów anglosaskich). Występuje on za­zwyczaj u młodych osobników z wiotkim układem mięśniowym oraz z ce­chami chwiejności naczynioruchowej i ustępuje w pozycji leżącej. Jehle (cyt. za Masonem) sądzi, że przyczyną białkomoczu ortostatycznego jest nadmierna lordoza kręgosłupa, która powoduje zmiany w ukrwieniu nerek w pozycji stojącej. Badania czynnościowe nerek wykazały w tych przypadkach równocze­śnie z białkomoczem zmniejszenie wielkości filtracji oraz ilości przepły­wającego przez nerki osocza. Buli (cyt. za Smithem) uzależnia to zabu­rzenie występujące w pozycji stojącej od uciśnięcia żyły próżnej dolnej między tylną powierzchnią wątroby a kręgosłupem, co ma miejsce przy nadmiernej lordozie części lędźwiowej kręgosłupa. Powstaje wówczas wzmożone ciśnienie żylne i zastój bierny w nerkach.