Niebieskie zabarwienie dziąseł jest charakterystyczną cechą rasową u Mu­rzynów. Czarna obwódka może się pojawić na dziąsłach górników wskutek odkładania się cząsteczek węgla. Gąbczaste dziąsła są czerwone (p. omówienie następnego objawu). Zatrucie ołowiem (ołowica; plumbismus; saturnismus). Cechy. Niebieskawy rąbek na dziąsłach jest cenną wskazówką diagnostyczną, ale nie występuje zawsze. Należy rozróżniać dwa typy rąbka: jeden, na granicy dziąseł i zębów jest na dziąsłach, ale nie w tkankach dziąseł, i daje się łatwo usunąć przez płukanie ust i mycie zębów; drugi jest tym znanym niebieskoczarnym rąb­kiem na granicy dziąseł. Zabarwienie to nie jest ciągłe, gdyż rąbek składa się z zabarwionych brodawek dziąsłowych, tworzy więc linię przerywaną, gdy ogląda się go przez szkło powiększające. Rąbek może wystąpić w kilka dni po narażeniu na działanie trującego związku i zniknąć w kilka tygodni po ustaniu tego wpływu, bądź utrzymuje się przez wiele miesięcy. Prawie wszyscy pracownicy stykający się z ołowiem mają niebieski rąbek na dziąs­łach, bez względu na to czy cierpią na ołowicę. Dane dotyczące wykonywanego zawodu (malarze, hydrau­licy, szklarze); napady kolki, z biegunką lub bez niej; porażenie ołowicze (opadanie dłoni); encefalopatia; miażdżyca tętnic; czasem mnogie zapalenie nerwów; zasadochłonne zwyrodnienie krwinek czerwonych (ziarnistości Grawitza); niedokrwistość (wyniszczenie ołowicze). Ropotok zębodołowy (choroba Riggsa; pyorrhoea alveolaris). Cechy. W roz­winiętych postaciach dziąsła nabierają zabarwienia purpurowego i niebieska­wego, lub też rzeczywisty brzeg dziąseł ma odcień ciemnej purpury, przypo­minając nieco rąbek w zatruciu ołowiem. We wcześniejszych okresach widuje się czasem małe purpurowoczarne ogniska tuż poniżej brzegu dziąseł; są one zależne od odkładania się kamienia ślinowego na zębach. Zmiana zabarwienia w okrasach rozwiniętej choroby jest spowodowana po prostu przekrwieniem. Zatrucie bizmutem. Cechy. Stwierdza się sczernienie dziąseł, przypomina­jące nieco zmiany ołowicze, ale o odcieniu głębszej czerni i o większym roz­przestrzenieniu. Dziąsła mogą być czarne jak węgiel od brzegów do połowy odległości od rowka policzkowego (sulcus buccalis); podobne sczernienie może wystąpić na języku, policzkach i w innych okolicach jamy ustnej i gardła. W wywiadzie stosowanie pasty bizmutowej do zachyłków lub na powierzchnie ran; ślinotok; zapalenie jamy ustnej z obrzmieniem i ogniskami martwicy; ból i utrudnienie połykania; czasami wymioty, bie­gunka, białkomocz; zwykle wyzdrowienie po usunięciu opatrunku z rany. Przewlekłe zatrucie miedzią. Cechy. Zielona obwódka na zębach tuż w miejscu ich wnikania w dziąsła. Główne objawy. Występowanie u pracowników stykających się z miedzią lub brązem; zielonkawy odcień skóry i włosów; mdłości i objawy lekkiego nieżytu jelit; czasem miejscowe porażenia, niedokrwistość, drżenie, wyniszcze­nie, wykwity skórne. Srebrzyca (argyria). Cechy. Najwcześniejszym objawem rozwijającego się przebarwienia jest zjawienie się ciemnoniebieskiego rąbka na brzegach dzią­seł, bardzo przypominającego rąbek ołowiczy, ale nieco ciemniejszego. Mniej częste przyczyny. Zatrucie rtęcią (niebieskawe); gnilec (purpurowe); zatrucie cynkiem (zielonkawe); zatrucie złotem (o odcieniu purpurowym).