ZMIANY SKÓRY UCHA
Zaskórniki (comedo) i zwykłe wągry, które są łatwe do rozpoznania, umiejscawiają się dość często na przednich i tylnych powierzchniach małżowin.
Wyprysk (eczema; eczema impetiginosum). Cechy. Miejsca wyprzenia, przykryte strupami zakażenia wtórnego, stwierdza się w przednio-zewnętrznych fałdach ucha, zwłaszcza w fałdzie za uchem. Zmiany mają zwykle charakter pęcherzykowy lub krostkowy, w istocie są spowodowane zakażeniem wtórnym (patrz niżej — Wyprzenie za uchem).
Powszechne występowanie u niedożywionych dzieci.
Wyprzenie za uchem (intertrigo retroauricularis). Cechy. Najpierw pojawia się czerwone wilgotne zapalenie naskórka w fałdzie zausznym, z którego sączy się wydzielina tworząc strupy i rozpadliny. Potem naskórek pod strupem ulega maceracji i pokrywa się bladoliliową błoną włóknikową.
Szczególnie częste u dzieci; krwawienie przy pociąganiu ucha ku przodowi; przewlekły przebieg; współistnienie liszajca lub wyprysku w innym miejscu twarzy lub głowy.
Odmrozina (pernio). Cechy. Może występować w postaci uogólnionej na całym uchu lub ograniczonej do jego brzegu. W pierwszej postaci zjawia się przekrwienny, czerwonawofioletowy obrzęk ze złuszczeniem warstw powierzchownych. W drugiej postaci występują pęknięcia na przemian z punktami twardego, bolesnego obrzęku.
Występowanie w miesiącach zimowych.
Czyrak zewnętrznego przewodu słuchowego (furunculus meatus acustici externi). Cechy. Przy wziernikowaniu ucha stwierdza się miejscowe wzniesienie błony śluzowej lub skóry przez okrągłe obrzmienie wypuklające się do przodu, bardzo bolesne przy dotyku.
Bolesność przewodu słuchowego niewspółmierna do ilości ropy, której jest bardzo niewiele; cała sprawa trwa 6 do 8 dni; skłonność do nawrotu.
Łojotok (seborrhoea). Cechy. W postaci tłustej skóra ma gładki, tłusta wy wygląd, a w jej załamkach gromadzi się miękka, łojowa, łusko wata, brudno-żółta substancja. W postaci suchej załamki skóry są pokryte drobnymi, pył-kowatymi łuskami lub płatkami.
Wyprysk złuszczający (eczema squamosum). Cechy. Na powierzchni skóry zewnętrznego przewodu słuchowego i wgłębienia małżowiny stwierdza się łuski częściowo złuszczone, częściowo przylegające do skóry.
Współistnienie z łupieżem pospolitym lub tłustym owłosionej części głowy i rowka nosowo-wargowego; skłonność do nawrotów.
Guzek dnawy (tophus). Cechy. Wzdłuż brzegu (obrąbka) ucha pojawiają się małe, okrągłe lub punkcikowate, twarde, żółtawe wzniesienia. Mogą one być — i często są — skojarzone z obecnością guzków dnawych w innych miejscach.
Bliznowiec (keloid). Cechy. Sliwkowate obrzmienie zajmujące małżowinę. Ma zabarwienie różowe, w dotyku jest twarde i włókniste.
W wywiadach nakłucie płatka ucha w celach kosmetycznych (kolczyki) lub uraz.
Kiła (syphilis). Cechy. W przewodzie zewnętrznym mogą się umiejscawiać lepieże w przebiegu kiły drugorzędowej. Powodują one surowiczy wyciek, często o nadzwyczaj nieprzyjemnej woni. U ujścia przewodu może się też umiejscowić owrzodzenie w kile trzeciorzędowej.
Wywiad i objawy kiły (drugo- lub trzeciorzędowej).
Toczeń pospolity (lupus vulgaris). Cechy. Choroba rozpoczyna się i lokalizuje na płatku małżowiny, który wyraźnie zwiększa swe rozmiary. Typowe guzki toczniowe w pewnym stopniu są skryte wskutek obrzęku zastoinowego płatka, ale ujawniają się w diaskopu jako czerwonawe guzki. Postać wrzodzie jąca rzadko występuje na małżowinie usznej.
Występowanie we wczesnej młodości; brak objawów przedmiotowych kiły,- biopsja.
Toczeń rumieniowaty (lupus erythematosus). Cechy. Pojawiają się, często najpierw na skrawku ucha, zespoły nieregularnie wydłużonych czerwonych plam, zgodnych z konturem małżowiny, okolonych białymi przylegającymi do podłoża łuskami. Zanik objętej schorzeniem skóry nadaje uchu wygląd tworu bezcielesnego; wygląd ten nie zmienia się już po wyzdrowieniu. Choroba może zaatakować wyłącznie ucho, ale zazwyczaj jednocześnie są zajęte inne odcinki twarzy lub owłosionej skóry głowy.
Występowanie u dorosłych; brak objawów podmiotowych; nie ma skłonności do owrzodzenia; może towarzyszyć rozszerzenie gruczołów łojowych.
Mniej częste przyczyny. Nabłoniak zakaźny; trąd; rak; wrzód żrący; pasożytnicze zapalenie ucha zewnętrznego; grzybicze zapalenie ucha zewnętrznego (otomycosis); pęcherzyca; łupież głowy; łuszczyca; nabłoniak małżowiny i zewnętrznego przewodu słuchowego; róża; aryboflawinoza (łojotok).