OWRZODZENIA MOSZNY
Gruźlica najądrza (epididymitis tuberculosa). Cechy. Jeśli gruźlica najądrza nie jest odpowiednio leczona, wówczas zmienione najądrze zrasta się ze skórą moszny, skóra ta cieńczeje i w końcu tworzy się przetoka. W obrębie skóry moszny powstaje płytkie owrzodzenie, o cienkich, podminowanych brzegach, wydzielające rzadką, ropną wydzielinę.
Kiła jądra (lues testis). Cechy. Podobnie jak w przebiegu gruźlicy najądrza, również nie leczony kilak ijądra może rozmiękać i przebijać się na zewnątrz. Powstaje wyraźnie odgraniczone owrzodzenie o ostro ściętych brzegach i skórzastym dnie. Przez otwór w skórze moszny może bujać ziarnina kiłowa, tworząc żółte, martwicze, grzybiaste masy.
Ropień jądra (abscessus testis). Cechy. Ściana moszny ulega zmianom zapalnym i zrasta się z jądrem, po czym rozmięka i powstaje owrzodzenie wydzielające ropę.
Współistnienie zapalenia cewki, swoistej gorączki lub skrętu szypuły jądra. Pojawienie się ostrego bólu jądra i gwałtownie narastającego, niezwykle tkliwego obrzmienia gruczołu z wtórnym wykształceniem się ropnia.
Przetoka moczowa (fistula urinaria). Cechy. Przez skórę moszny może się przebijać ropień okołocewkowy, powstały w przebiegu ostrego zapalenia cewki lub w wyniku zakażenia towarzyszącego zwężeniu cewki. Podczas oddawania moczu przez otwór w skórze moszny wycieka wówczas nieco moczu.
Wywiad i objawy mówiące o ostrym zapaleniu lub zwężeniu cewki. Stwierdzenie obecności ropnia i licznych zwykle przetok.
Wrzód twardy (ulcus durum). Cechy. Wrzód umiejscowiony na skórze moszny jest okrągły, ma uniesione brzegi, cechuje się jednak stosunkowo nieznacznym stwardnieniem. Nie goi się po zwykłym leczeniu antyseptycznym.
Mierne powiększenie pachwinowych węzłów chłonnych. Po 6—7 tygodniach od czasu pojawienia się owrzodzenia występują objawy kiły drugorzędowej. Badanie w ciemnym polu widzenia (kratki), odczyny serologiczne (mogą być dodatnie lub ujemne).
Nabłoniak moszny (epithelioma scroti; rak kominiarzy). Cechy. Choroba rozpoczyna się pojawieniem się jednej lub kilku małych brodawek lub guzków, zwykle na dolnej części przedniej ściany moszny. Przez pewien czas twory te nie ulegają zmianom, po czym stopniowo twardnieją, pękają, na ich powierzchni pojawia się strup, a w końcu owrzodzenie. Owrzodzenia szerząc się ku tyłowi zajmują i niszczą mniej lub bardziej gwałtownie cały worek mosznowy. Owrzodzenie ma twarde, nierówne, wywinięte, jakby sękate brzegi i twardą, nierówną, niezdrowo wyglądającą podstawę. Tylko wyjątkowo pierwotne, brodawkowate guzki rozwijają się w kalafiorowate twory.
Przewlekły przebieg. Późne zajęcie pachwinowych węzłów chłonnych. Biopsja.
Mniej częste przyczyny. Zropiałe torbiele; zgorzel moszny.