OBRZMIENIE BARKU
Synovitis acuta. Cechy. Występuje zwiększenie rozmiarów zaatakowanego barku z chełboczącym obrzmieniem wzdłuż bruzdy przedniej mięśnia dwugłowego ramienia i w dole pachowym.
Arthritis suppurativa acuta. Cechy. Bark jest obrzmiały, nadmiernie uciep-lony, zaczerwieniony, bolesny i wykazuje chełbotanie.
Luxatio artłculationis brachialis. Cechy. We wszystkich odmianach zwichnięcia barku stwierdza się obrzmienie połączone z bólem, usztywnieniem i utratą ruchomości. W miejscu nienormalnie zajętym przez głowę kości ramieniowej wyczuwa się twarde obrzmienie.
Fractura cołli humeri. Cechy. Szczególnie w złamaniu w szyjce anatomicz-
nej powstaje powiększenie stawu oraz pewne poszerzenie szyjki, wyczuwalne
palpacyjnie.
Sarcoma epiphysis proximalis humeri. Cechy. Stwierdza się symetryczne poszerzenie tej części kości, która leży najbliżej stawu. Czasem powstaje pewne powiększenie stawu z powodu zapalenia torebki maziowej. W późniejszym okresie cały bark i górna część ramienia mogą być znacznie obrzmiałe.
Carcinoma mammae (z przerzutami do barku). Cechy. Powiększenie węzłów chłonnych podobojczykowych drogą ich rozszerzenia oraz spoisty obrzęk skóry z powodu zatkania dróg chłonnych może wywołać mniej łub bardziej znaczne powiększenie barku; w drugim przypadku — w połączeniu z obrzmieniem całej górnej kończyny.
Obecność raka sutka lub w wywiadzie — usunięcie guza piersi; czasem ból w barku i ramieniu; obecność powiększonych węzłów chłonnych nadobojęzykowych i pachowych.
Articulatio Charcoti (artropathia tabética). Cechy. Staw jest obrzmiały, znacznie zniekształcony, niebolesny i swobodnie ruchomy w każdym kierunku. Trzeszczenie może być wywołane nawet bez wiedzy chorego. Bark nie jest tak często zajęty, jak staw kolanowy czy biodrowy.
Stawy takie mogą pojawić się w wiądzie i jamistości rdzenia kręgowego oraz czasami w niedowładzie, łuszczycy, porażeniu dziecięcym, trądzie oraz przy ucisku i zniszczeniu tkanek rdzenia kręgowego.
Syringomyelia. Cechy. Mogą powstać zmiany stawów, podobne do widzianych w wiądzie rdzenia, zwykle w zakresie kończyn górnych, przy czym najczęstszemu zaatakowaniu ulegają bark, łokieć i stawy międzypaliczkowe. Uszkodzenia te są często pierwszym objawem schorzenia.
Mniej częste przyczyny. Synovitis chronica; fractura processus coracoidei; myeloma multiplex; osteitis fibrosa cystica; osteítis fibrosa osteoplástica; osteoperiostitis; osteoma; lipoma; tuberculosis articulationis brachialis; epi-physiolysis; arthritis deformans; purpura Henochi; arthritis rheumatica acuta; arthritis rheumatica recurrens; scleroderma (wczesne okresy); diathesis urica; arthritis gonorrhoica ; lymphogranuloma venereum; chondromyxosarcoma secun-darium (górna część kości ramieniowej); fractura tuberculi maioris humeri; scoliosis lub paralysis musculi serrati anterioris (jednostronne wypuklenie łopatki); pojedyncza torbiel kostna kości ramieniowej; lecznicze napromienianie promieniami rentgenowskimi; przerzut nowotworowy do kości ramieniowej.