STOSUNKI OGÓLNE
Najądrze przylega do jądra na podobieństwo grzebienia hełmu, pokrywając je od końca górnego wzdłuż całego tylnego brzegu; jest więc ono zakrzywione i wypukłe ku tyłowi i nieco ku bokowi. Długość najądrza wynosi około 50 mm, szerokość 12 mm, grubość mniej więcej 5 mm. W najądrzu odróżniamy głowę, trzon czyli ciało i ogon. Głowa najądrza utworzona jest przez przewodziki, które wychodzą z kanalików sieci jądra, trzon i ogon — przez przewód najądrza łączący przewodziki głowy najądrza z początkiem nasieniowodu.
Głowa najądrza (caput epididymidis) stanowi górną i najgrubszą część narządu, która spoczywa na końcu górnym trzonu, skierowana nieco przyśrodkowo. Do jądra przylega ona swą dolną, nieco wklęsłą powierzchnią i jest z nim ściśle złączona: błoną surowiczą, blaszką trzewna osłony pochwowej jądra, która z jądra przerzuca się na najądrze i całkowicie pokrywa głowę z wyjątkiem powierzchni przylegającej do jądra; warstwą tkanki łącznej; wreszcie przewodzikami odprowadzającymi biegnącymi z jądra do najądrza.
Trzon najądrza (corpus epididymidis). Głowa najądrza bez widocznej granicy przechodzi w trzon. W przekroju poprzecznym jest on mniej więcej trójkątny i swą powierzchnią przednią nieco wklęsłą przylega do tylnego brzegu jądra i do tylnego odcinka jego powierzchni bocznej. Jest on od niej częściowo oddzielony zatoką najądrza, a poza tym tylko luźno złączom warstwą tkanki łącznej.
Ogon najądrza (cauda epididymidis). Ku dołowi trzon przechodzi w końcową zwężającą się część, w ogon najądrza tkanką łączną złączony z tylnym brzegiem jądra. U dołu koniec ogona ostrym i nagłym zgięciem przechodzi w początek nasieniowodu kierującego się ku górze i ku tyłowi.