Żyły płucne, prawa i lewa, doprowadzają krew odświeżoną (utlenioną) do lewego przedsionka serca. W zasadzie do lewego przedsionka z obu stron uchodzą po dwie żyły, ż. płucna górna i ż. płucna dolna (v. pulmonalis inferior), które mają jednak bardzo krótki odcinek końcowy; jeżeli ujście żył zostanie włączone w ścianę przedsionka, wtedy do serca uchodzić może do 4 żył z każdej strony. Ż. płucna górna lewa prowadzi przeważnie krew z płata górnego, prawa z górnego i środkowego; ż. płucna dolna prowadzi krew z płata dolnego; jednak, zwłaszcza w przypadkach kiedy szczeliny międzypłatowe nie wcinają się całko­wicie, występują nieraz odchylenia od tego zasadniczego układu. We wnęce ż. płucna górna leży do przodu od tętnicy, ż. płucna dolna ku dołowi od oskrzela. Żyły kierują się promienisto do przedsionka serca, wskutek czego w jądrze płatów krzyżują one oskrzela oraz tętnice i do oskrzeli przylegają tylko wzdłuż krótkiego odcinka układając się tu na brzegu przeciwległym do przebiegu tętnicy. Stale jednak żyły biegną między dwoma oskrzelami i towarzyszącymi im tętnicami, tak że każda żyła przyjmuje krew z obszaru zaopatrzenia dwóch tętnic i krew każdej tętnicy odpływa dwiema żyłami. Większe żyły biegną między dwoma sąsiednimi segmentami, mają więc nazwę żył międzysegmentowych (w. intersegmentales), a gałęzie ich biegną między sąsiednimi podsegmentami. Podobny układ występuje w obrębie zrazików dla mniejszych żył ; przebiegają one między zrazikami, jako tzw. żyły międzyzrazikowe (w. interlobulares). Najdrobniejsze żyłki, które powstają z sieci włosowatej pęcherzyków, leżą między gronami i uchodzą do żył międzyzrazikowych. Rozgałęzienie żyły płucnej górnej. Spośród dopływów, które wytwarzają ż. płucną górną i które zazwyczaj odprowadzają krew z płata górnego po stronie lewej oraz z płata górnego i środkowego po stronie prawej, odróżniać można żyły powierz­chowne i głębokie; obie te grupy mogą się jednak w znacznym stopniu zastępować; kiedy żyły powierzchowne są silne, rozwój głębokich jest słabszy i odwrotnie. Żyły powierzchowne biegną na powierzchni śródpiersiowej płuca albo pod samą opłucną, albo też w większych przegrodach międzyzrazikowych (odpowiadałyby one przegrodom międzysegmentowym). Natomiast żyły głębokie — przy preparowaniu wnęki od przodu — wychodzą z głębi płatów. Obustronnie występują przeważnie 4 żyły po­wierzchowne na powierzchni śródpiersiowej płata górnego lewego lub górnego i środko­wego płuca prawego, które przebiegają między poszczególnymi segmentami. Z żył głębokich występują przeważnie 2 żyły międzysegmentowe na płacie górnym prawym i 2 na odpowiadającej mu części płata górnego lewego oraz przeważnie jedna żyła głęboka między segmentami języczka lub też płata środkowego. Po stronie prawej odróżniamy więc żyły międzysegmentowe górne oraz żyły międzysegmentowe płata środkowegożyły międzysegmentowe górne oraz żyły międzysegmentowe języczka . Praktycznie ważną odmianę stanowi żyła biegnąca podopłucnowo w szczelinie skośnej; pobiera ona dopływy z górnego oraz dolnego płata i następnie do przodu od oskrzela przedniego kieruje się przyśrodkowo i do przodu. Rozgałęzienie żyły płucnej dolnej. Żyła płucna dolna zbiera krew z dolnego płata. Na powierzchni śródpiersiowej tego płata występuje zazwyczaj jedna większa przegroda międzysegmentowa położona między segmentem podstawowym przyśrodkowym a tylnym; w głębi przegrody przebiega większa żyła między­segmentowa. Z żyłą tą łączy się kilka żył pochodzących z części podstawowej dolnego płata; wytwarzają one dolny pień żyły płucnej dolnej. Pień górny utworzony jest głównie przez żyłę biegnącą poziomo wzdłuż dolnej granicy górnego segmentu i pobierającą dopływy z tegoż segmentu i z segmentów sąsiednich. Żyły płata dolnego obustronnie mają nazwę żył międzysegmentowych dolnych (w. intersegmentales inferiores). Ważne odmiany stanowią żyły pochodzące z płata górnego (i z języczka) lub środkowego, które uchodzą do żyły płucnej dolnej. Ujście żył płucnych do układu żył głównych. W bardzo rzadkich przypadkach mniejsza czy większa ilość krwi płucnej zamiast do lewego przedsionka przez jedną z żył głównych odpływać może do prawego przedsionka. Wywołuje to oczywiście bardzo istotne zaburzenia całego krwiobiegu. Ujście żył płucnych do żył głównych stwierdził Adachi dwa razy na 270 zwłokach. Spostrzeżenia tego rodzaju robione były poza tym na silnie zwyrodniałych noworodkach niezdolnych do życia. Po stronie lewej żyły górnego płata lub też wszystkie żyły płuca lewego mogą się łączyć w jeden wspólny pień prowadzący do żyły ramienno-głowowej lewej i dalej przez żyłę główną górną do prawego przedsionka. Po stronie prawej poszczególne żyły mogą prowadzić do żyły głównej górnej lub dolnej na krótko przed ich ujściem do prawego przedsionka. W jednym przypadku opisanym przez Adachiego (u 27-letniego mężczyzny) 5 żył górnego, środkowego i dolnego płata uchodziło do ż. głównej górnej i prawego przedsionka, a tylko jedna żyła płata dolnego do przedsionka lewego.