Obie kończyny dolne wykazują zwykle zmiany zanikowe jako wyraz uogól­nionego zaniku w każdym długotrwałym schorzeniu, przebiegającym z zani­kami lub w ciężkiej chorobie. Zanik z bezruchu rozwija się u chorych, którzy są niezdolni do chodzenia przez długi czas z powodu pewnych zaburzeń. W tych przypadkach przyczyna zmian jest oczywista i nie występuje elek­tryczny odczyn zwyrodnienia. Polyneuritis (zapalenie wielonerwowe o różnej etiologii). Cechy. Ścieńcze­nie mięśni kończyn dolnych może być bardzo znaczne (często podobnie koń­czyn górnych), lecz stwierdza się tendencję do powolnego zdrowienia. Zanik jest symetryczny i głównie umiejscowiony poniżej kolan. Mięśnie są wiotkie i mogą wykazywać częściowy lub zupełny elektryczny odczyn zwyrodnienia. Atrophia musculorum progressiva Toothi. Cechy. Stwierdza się wolno na­rastający zanik mięśni kończyn dolnych, rozpoczynający się od małych mięśni stóp. W mięśniach, które zostały zajęte, stwierdza się elektryczny odczyn zwyrodnienia. Występowanie u dzieci; tendencja do rodzinnego występo­wania; często w wywiadzie — przebyte schorzenie gorączkowe; wolne nara­stanie zaników; niemożność grzbietowego zgięcia dużego palca stopy, który zwisa w dół (pierwszy objaw); zachowanie zdolności chodzenia; elektryczny odczyn zwyrodnienia. Ataxia hereditaria Friedreichi. Cechy. Nie stwierdza się żadnego prawdzi­wego zaniku, a jedynie zwolnienie rozwoju, wskutek czego noga wydaje się ścieńczała. Arthritis chronica primaria (gościec pierwotnie przewlekły). Cechy. Stwier­dza się zwykle zanik mięśni w okolicy zajętego stawu; zmiany te mogą rozwi­jać się bardzo szybko. Mięśnie nóg są niekiedy wydatnie ścieńczałe, a stawy bardziej uwydatnione. W efekcie końcowym powstają przykurcze. Myelitis transversa (syphilitica, e compressione, infectiosa). Cechy. Mięś­nie kończyn dolnych są tylko wówczas ścieńczałe, gdy zmiany zapalne loka­lizują się nisko w rdzeniu, zajmując zgrubienie lędźwiowe (zwykle znajduje się ono nieco wyżej w okolicy piersiowej). Powstaje następnie porażenie wiot­kie ze zniesieniem odruchów głębokich, elektrycznym odczynem zwyrodnie­nia i szybkim ścieńczeniem kończyn dolnych. Tumor caudae equinae. Cechy. Pojawia się stopniowy zanik wszystkich mięśni w obu kończynach dolnych z wyjątkiem zginaczy biodra; jedna koń­czyna jest zwykle zajęta wcześniej. Czasem obecność guza miednicy; ból w okolicy ogonowej; obustronny niedowład wiotki; znieczulenie i silne bóle w dolnej okolicy lędźwi, w okolicy krocza i kończynach dolnych; utrata odruchu kolanowego i Od­ruchu podeszwowego; porażenie zwieraczy; elektryczny odczyn zwyrodnienia. Mniej częste przyczyny. Poliomyelitis anterior acuta (zwykle jednostronnie); tabes dorsalis (rzadko w odniesieniu do mięśni rąk i stóp); neuritis ischiadica bilateralis; atrophia musculorum progressiva (w późnym okresie); chondroma sacrococcygealis; polymyositis chronica; amyoplasia congenita; lymphadenitis tuberculosa generalisata maioris gradus; Iaesio partis lumbosacralis medullae spinalis (mp. ciężki poród); zespół piszczelowy przedni.