W Związku Radzieckim zamiast próby Volharda stosowana jest zazwy­czaj podana przez Zimnickiego próba czynnościowa nerek, która nie wy­maga obarczania badanego koniecznością wypicia dużej ilości płynu. We­dług Miasnikowa i Priedtieczenskiego próba ta polega na badaniu wahań ilości i c. wł. poszczególnych porcji moczu oddawanych co 3 godziny w ciągu doby, przy czym badany pozostaje na zwykłej diecie i w zwyk­łych warunkach. Im większa jest skala różnic objętości i c. wł. między poszczególnymi porcjami moczu, tym lepsza jest czynność nerek. Im bar­dziej zaś są zbliżone c. wł. poszczególnych porcji moczu, tym bardziej jest upośledzona praca nerek. Poza tym duże znaczenie w ocenie stanu nerek ma stosunek diurezy dziennej do nocnej, który prawidłowo waha się w granicach od 2:1 do 3:1. Osobniki z chorobą nerek (lub z utajoną niewydolnością krążenia) wydalają więcej moczu w ciągu nocy niż w ciągu dnia.