Zraziki płucne są to mniejsze części miąższu płucnego odgraniczone jedne od drugich łącznotkankowymi przegrodami międzyzrazikowymi (septa interlobularia) ; przegrody te wcinają się mniej lub więcej głęboko w obręb miąższu płucnego. Kształt zrazików jest bardzo różny. Zraziki zewnętrzne położone na obwodzie są często gruszkowate lub piramidowe; podstawa zrazika przylega do opłucnej i tkanka łączna podopłucnowa przedłuża się bezpośrednio w przegrody międzyzrazikowe. W miejscach odejścia przegród od opłucnej najwcześniej osadzają się cząsteczki pyłu. Zraziki głębiej położone są bardziej nieregularne, wielokątne. Wielkość zrazików jest również bardzo różna. Na powierzchni płuca szczególnie małe zraziki znajdują się na dolnym brzegu (szerokość podstawy nie przekracza 0,5 cm); nieco większe są zraziki na szczycie płuc. Na powierzchni żebrowej zraziki są średniej wielkości (szerokość około 1 cm, wysokość 1,5—2 cm). Na powierzchni śródpiersiowej mają one kształt nieregularny i są bardzo różnej wielkości (szerokość aż do 3 cm). Na powierzchniach międzypłatowych płuca skierowanych do szczelin obraz jest odmienny. Tutaj duże części tych powierzchni nie wykazują w ogóle podziału na zra­ziki zarówno u dorosłego, jak i u noworodka. Również i na powierzchni zewnętrznej zraziki nie zawsze są całkowicie odgraniczone przegrodami i w obręb miąższu płucnego przegrody międzyzrazikowe wcinają się do bardzo różnej głębokości; bardzo rzadko tylko przegrody dochodzą aż do oskrzela całkowicie oddzielając tkankę płucną dwóch sąsiadujących zrazików, zrazik zawieszony jest wtedy na oskrzelu jak na trzonku. Taka budowa zrazika występuje stale u niektórych ssaków (świni, cielęcia). U większości ssaków jednak zróżnicowanie takie zupełnie się nie zaznacza. U człowieka przegrody zrazikowe z reguły wcinają się tylko niecałkowicie i w głębi płata tkanka płucna zrazików łączy się z sobą; stosunki takie widoczne są już co najmniej u g-miesięcznych płodów. Jeżeli brak jest podziału na zraziki na powierzchni płata, to i w głębi one nie występują. Oskrzele wstępuje do zrazika wraz z tętnicą od strony skierowanej do wnęki płuca, podczas kiedy żyły biegną w przegrodach międzyzrazikowych, pobierając krew z obu sąsiednich zrazików . Dopiero większe żyły przez te nieliczne aż do oskrzeli wcinające się przegrody dochodzą do oskrzeli; przylegają one jednak do oskrzela tylko na bardzo malej przestrzeni, ukła­dając się na stronie oskrzela przeciwległej od tętnicy, i znowu opuszczają oskrzele kie­rując się dalej promienisto do wnęki płuca.