Brak małżowiny zdarza się bardzo rzadko. Microtia. Cechy. Małżowina stanowi bezkształtny, okrągły twór, zwinięty ku środkowi lub z rąbkiem stykającym się ze skrawkiem (tragus). Przetoka wrodzona (fistula auris congenita). Cechy. Stwierdza się otwór o długości od 0,5 do 1,5 cm, czasem dłuższy, wiodący skośnie do wewnątrz, bardziej lub mniej równolegle do przewodu słuchowego, z którego wydobywa się żółtawobiały płyn. W razie zatrzymania odpływu tworzy się chelbocący guz. Przetoki te są prawie zawsze umiejscowione od 1 do 2 cm ponad i ku przodowi od skrawka, choć wyjątkowo spotyka się je na przeciwskrawku, od­nodze obrąbka oraz poza lub poniżej ucha. Macrotia. Cechy. Małżowina jest nienormalnie duża, ale poza tym prawi­dłowo ukształtowana. Polyotia. Cechy. Jako wyrostki uszne pojawiają się małe wystające twory, czasem utworzone po prostu z fałdów skóry i tkanki podskórnej, a często zawierające nieregularne fragmenty chrząstki. Wyjątkowo rzadko spotyka się drugą małżowinę, lepiej czy gorzej ukształtowaną, umiejscowioną na szyi w niewielkiej odległości od małżowiny właściwej. Nieprawidłowe umieszczenie i nieprawidłowe ukształtowanie ucha. Cechy. W najpospolitszej odmianie nieprawidłowości umieszczenia małżowina jest przymocowana do głowy pod kątem tak rozwartym, że ucho zbytnio odstaje (kłapouch). Nieprawidłowości ukształtowania mogą dotyczyć obrąbka i gro-belki, płatka albo skrawka, z osobna lub łącznie. Częste są drobniejsze od­miany w zawijaniu się brzegu małżowiny (obrąbek), które polegają na ostrych kątach lub innych nieregulamościach zarysu, jak na przykład w uszach satyra z kątowo zakończonym szczytem małżowiny, lub też na niedostatecznym albo nadmiernym rozwoju tej części. Zwykłym umiejscowieniem zaburzenia roz­wojowego jest górna część; w tym miejscu obrąbka częściej brak, niż jest on za duży. Czasami widuje się jednak olbrzymi przerost obrąbka. Główne znie­kształcenie grobelki polega na niewłaściwej projekcji i podziale na dwa lub trzy ramiona; czasem brak jej w ogóle. Głównymi odmianami zniekształcenia płatka jest płatek powiększony gruszkowato, cienki i wydłużony lub płaski w kształcie wachlarza. Płatka może nie być, ma on dwie podstawy albo wy­kazuje rogowe wyrosłe. Zniekształcenia skrawka są rzadkie. Czasem jest on znacznie powiększony ze skierowaną ku tyłowi wypustką, która częściowo lub całkowicie zakrywa zewnętrzny otwór słuchowy. Z rzadka spotyka się wy­rosłe chrząstkowe lub nadliczbowe skrawki.