Intertrigo (wyprzenie). Cechy. Wyprzenie fałdów pachowych jest widziane czasem u niemowląt, zwykle w połączeniu z wyprzeniem innych okolic zgięć, szczególnie pachwiny. Zmiany skórne wahają się od przekrwienia do objawów powstającego zapalenia i.mogą przechodzić w wyprysk. U dorosłych czasem powstaje podobny stan, lecz w tej okolicy nie jest on tak częsty, jak na we­wnętrznej powierzchni ud i pod sutkami. Stwierdza się rozległe zaczerwienie­nie, wilgotność, uczucie bolesności i palenia. Gdy stan się przedłuża, skóra może ulec zmacerowaniu i może nastąpić rzeczywiste zapalenie skóry. Eczema. Cechy. Pacha jest jednym z ulubionych miejsc wyprysku grudko­wego. Pojawiają się małe grudki głównie wokół mieszków włosowych, począt­kowo dyskretnie, lecz wkrótce zlewają się. Grudki te są czerwone, a niektóre mogą być otoczone drobnymi pęcherzykami. Zwykle ma miejsce znaczne łu­szczenie się skóry. Jest ono bardziej wyraźne w okolicach o największej potliwości. Intensywne swędzenie; przewlekły przebieg. Scabies (świerzb). Cechy. Pacha jest jednym z ulubionych miejsc tej cho­roby. W tym umiejscowieniu pęcherzyki i krosty nie pojawiają się często, natomiast obserwuje się głównie zmiany spowodowane drapaniem paznokcia­mi, ujawniające się jako pionowe, równoległe pręgi. Rzadko znajduje się nie naruszoną norę świerzbowca. W wywiadzie — zakażenie; intensywne swędzenie; obec­ność typowych uszkodzeń w okolicy nadgarstków, między palcami, na we­wnętrznej powierzchni ud i narządów płciowych (pęcherzyki, krosty, nory). Trichophytiasis superficialis maculo-squamosa. Cechy. Grzybica strzygąca umiejscawiając się pod pachą, przedstawia się zwykle jako okrągłe czerwone pola o średnicy około 3 do 5 cm, z czerwonawymi, pęcherzykowo-krostkowy-mi obrzeżami. Wykwity te zlewają się w duże, festonowate plamy. Schorze­nie to jest często symetryczne, obustronne, z tendencją do przebiegu przewle­kłego. Istnieje stosunkowo mało zaburzeń czynnościowych. Obecność grzyba. Acanthosis nigricans. Cechy. Schorzenie rozpoczyna się i najbardziej wy­raźnie manifestuje w okolicy pachowej i pachwinowej. Występuje tu przebar­wienie, zmieniające się od brudnożółtego do ciemnobrązowego, oraz wyrosłe brodawkowate skóry i przerost warstwy zrogowaciałej naskórka. U dorosłych skojarzenie z nowotworem złośliwym jamy brzusznej. Hidradenitis axillaris. Cechy. Charakterystyczne dla tego schorzenia zapal­nego gruczołów potowych pachy są tkliwe na dotyk czerwonawe guzki, po­czątkowo zbite, lecz później wykazujące objawy chełbotania, z tendencją do zropienia i tworzenia przetok. Przebieg przewlekły, zmiany mniej bolesne, bardziej po­wierzchowne i liczniejsze niż w czyraczności. Mniej częste przyczyny. Trichomycosis axillaris; dyskeratosis follicularis; neurodermatitis; pediculosis; impetigo; furunculosis; morbus Fox-Fordyce; moniliasis; morbus Pageti (dermatitis maligna); psoriasis; dermatitis seborrhoica; Sycosis vulgaris; tinea versicolor; Pemphigus vegetans; erythrasma; hyperhi-drosis; molluscum contagiosum; Pityriasis rosea; dermatitides ex usu chemi-caliorum (barwniki, dezodoratory, powierzchnie gumowe ubiorów, woda to­aletowa).