Pod wpływem sportu, a więc wzmożonego obciążenia pracą płuca się powiększają. Nie wiemy jednak czy powiększenie to następuje wskutek zwiększenia się liczby pę­cherzyków; pogląd taki był niejednokrotnie wypowiadany, choć zwiększenie się po­jemności życiowej płuca może występować bez zmian anatomicznych. Zwykły wzrost pojemności płuca przy zwiększonej pracy fizycznej polegać może bowiem na otwarciu się tych obrębów pęcherzyków, które w spokojnym oddychaniu są nieczynne. U ludzi i zwierząt zamieszkujących płąskowzgórze Peru w Andach przy średnim ciśnieniu barometrycznym 410 mm Hg klatka piersiowa jest bardzo silnie uwypuklona i pojemność życiowa płuc jest znacznie większa niż u mieszkańców dolin; pęcherzyki płucne są duże, a naczynia włosowate krwionośne poszerzone. Tutaj dostosowanie się płuca do zmienionych warunków nastąpiło przypuszczalnie bez wytwarzania się nowych składników. Dla pracy serca oznacza to mniejsze obciążenie niż gdyby liczba pęche­rzyków i naczyń włosowatych miała wzrosnąć. Również w wyniku spraw chorobowych (np. zatoru, zrostów opłucnej) jeżeli części płuc zostają wyłączone, wtedy sąsiednie części wyrównawczo rozdymają się dla pokrycia niedoboru i wypełnienia przestrzeni.