WZMOŻENIE DRUGIEGO TONU NAD TĘTNICĄ PŁUCNĄ
Drugi ton nad tętnicą płucną wysłuchuje się w drugiej lewej przestrzeni międzyżebrowej przy mostku; u dzieci jest on zwykle głośniejszy niż drugi ton nad tętnicą główną. W warunkach normalnych wzmożenie drugiego tonu nad tętnicą płucną ma miejsce po wysiłku fizycznym oraz po głębokim wydechu, zwłaszcza jeśli pacjent leży na wznak.
Insufficientia valvulae mitralis. Cechy. Wzmożenie drugiego tonu nad tętnicą płucną jest cennym objawem, potwierdzającym rozpoznanie uszkodzenia zastawki dwudzielnej. Zjawisko to jest skutkiem przekrwienia płuc w następstwie choroby serca.
Stenosis ostii venosi sinistri (zwężenie lewego ujścia żylnego). Cechy Drugi ton nad tętnicą płucną ulega silnemu wzmożeniu i często rozdwojeniu, zwłaszcza w drugim okresie, w którym rozpoczyna się uszkodzenie lewego przedsionka z nadciśnieniem w krążeniu płucnym. Drugi ton nad tętnicą główną ulega osłabieniu. W miarę rozwoju niewyrównania krążenia (trzeci okres) wzmożenie drugiego tonu nad tętnicą płucną w okolicy podstawy serca znika, a drugi ton nad tętnicą główną staje się coraz słabszy.
Pneumonia crouposa (płatowe zapalenie płuc). Cechy. Drugi ton nad tętnicą płucną jest wzmożony i ma niewłaściwie wysokie brzmienie tak długo, dopóki prawa komora jest zdolna do pokonywania zwiększonych oporów w zakresie krążenia małego. Osłabienie drugiego tonu nad tętnicą płucną zapowiada niewydolność prawego serca.
Tuberculosis pulmonum chronica (przewlekła gruźlica płuc ; phthisis). Cechy. Zwykle — a zwłaszcza w umiarkowanie zaawansowanych i w zaawansowanych przypadkach — wysłuchuje się wzmożenie lub rozdwojenie drugiego tonu nad tętnicą płucną.
Emphysema pulmonum alveolare essentiale (rozedma płuc istotna pęcherzykowa). Cechy. W okresie przerostu prawej komory drugi ton nad tętnicą płucną jest wzmożony, ale ulega stopniowo osłabieniu w miarą rozwoju niewydolności i rozszerzenia prawej komory. W omawianej chorobie często obserwuje się przerost prawej komory.
insufficientia circulatoria chronica cardiaca (przewlekła niewydolność krążenia pochodzenia sercowego). Cechy. Drugi ton nad tętnicą płucną staje się często głośniejszy niż drugi ton nad tętnicą główną, jeśli przeważa uszkodzenie lewej komory, chociaż uprzednio stwierdzałoby się zjawisko odwrotne jak w przypadkach nadciśnienia tętniczego.
Cirrhosis pulmonis tuberculosa (gruźlicza marskość płuca). Cechy. Drugi ton nad tętnicą płucną jest wzmożony i dźwięczny, chyba że prawe serce uległo rozszerzeniu.
Fibrosis pulmonum (zmiany zwłókniające płuc; cirrhosis pulmonum). Cechy. Jak w gruźliczej marskości płuca.
Pericarditis exsudativa (wysiękowe zapalenie osierdzia). Cechy. Z zasady występuje wzmożenie drugiego tonu nad tętnicą płucną; nad koniuszkiem tony są przygłuszone.
Mniej częste przyczyny. Bronchopneumonia; hyperaemia pulmonum; infarctus myocardii acutus (z uszkodzeniem lewej komory); ductus arteriosus Botalli persistens; defectus septi atriorum; syndroma Lutembacheri; cor pul-monale chronicum; cor pulmonale acutum (powstające w następstwie dużego zatoru płucnego); aneurysma arteriae pulmonalis; defectus septi ventriculorum.