Garbiak rogówki (staphyloma corneae). Cechy. Jest to rozdęta blizna, w której tkwi wypadnięta tęczówka, co stanowi następstwo przebicia wrzodu rogówki. Może ona obejmować część lub całą rogówkę. Garbiak może być kulisty, stożkowy lub płatowy. Zabarwienie jego jest białawe z niebieskimi plamkami, lub też może być całkowicie białe bądź całkowicie niebieskie. W wywiadzie perforowany wrzód rogówki, wzmożone ciś­nienie śródgałkowe; obniżenie widzenia lub ślepota. Rozdęcie rogówki (keratectasia). Cechy. Jest to wypuklenie rogówki, po­wstałe na skutek zapalenia bez perforacji; część wypuklona jest zmętniała. W wywiadzie wrzód rogówki, łuszczka lub miąższowe za­palenie; znaczne upośledzenie widzenia. Stożek rogówki (keratoconus). Cechy. Występuje niezupełne wypuklenie środkowej części rogówki, spowodowane stopniowym zanikowym jej ścień-czeniem, na skutek czego rogówka ulega wypukleniu już pod wpływem nor­malnego ciśnienia wewnątrzgałkowego. Występowanie obustronne; rozwija się u osób młodych; rozpoznaje się przy badaniu w oświetleniu bocznym lub też (jeśli jest nie­wielki) przy pomocy testu z cieniem; zniekształcenie obrazu dna oka; może postępować przez szereg lat, a potem ulega stabilizacji; mogą wystąpić nie­znaczne zmętnienia na szczycie stożka; upośledzenie widzenia. Rogówka kulista (keratoglobus). Cechy. Jest to kuliste wypuklenie i roz­dęcie rogówki, które może być cechą dziedziczną lub rodzinną. Czasami może występować w połączeniu z jaskrą dziecięcą lub młodzieńczą. Występowanie we wczesnym dzieciństwie; obustronność; wzmożenie ciśnienia śródgałkowego; rozszerzenie źrenic; tęczówka zanikowa; drżenie tęczówki; twardówka ścieńczała i niebieskawa; powiększone zagłę­bienie tarczy nerwu wzrokowego; obniżenie widzenia, które może stopniowo postępować doprowadzając do ślepoty, lecz czasami ulega samoistniej stabili­zacji.