Zewnętrzne części płciowe kobiece mogą czasem przyjmować postać zbliżoną do zewnętrznych części płciowych męskich. W tych przypadkach rozwój tych części u za­rodka żeńskiego postępuje w kierunku różnopłciowego (heteroseksualnego) zróżnico­wania; mówimy o obojnactwie kobiecym zewnętrznym (hermaphroditismus femininus externus), który można tłumaczyć jako wynik przekształcenia się płci, jako męski interseks. Również i wtórne cechy płciowe mogą się rozwijać w tym samym kierunku i cały zewnętrzny wygląd danej jednostki kobiecej może być zupełnie męski Zaznaczyć jednak należy, że w obojnactwie kobiecym przekształcenie w typ męski przeważnie występuje mniej wyraźnie niż w obojnactwie męskim prze­kształcenie w typ kobiecy. W przypadkach nieprawidłowego rozwoju zewnętrznych części płciowych kobiecych łechtaczka przeważnie jest silnie wydłużona oraz zatoka moczowo-płciową (przedsionek pochwy) zamyka się w cewę otwartą tylko z przodu na dolnej stronie łechtaczki; jest to spodziectwo żeńskie . W tego rodzaju zaburzeniach narządy płciowe wewnętrzne, macica i pochwa zwykle nie wykazują w pełni prawidło­wych stosunków. Również wargi większe mogą być nadmiernie silnie rozwinięte; częściowo mogą się one z sobą zrastać i kształtem przypominać mosznę. Jeżeli w okresie pokwitania srom niewieści i jego części, wargi mniejsze i łechtaczka nie rozwijają się prawidłowo, jak to można stwierdzić w niektórych dysplastycznych typach konstytucyjnych (hypogenitalismus, infantilismus), wtenczas wargi sromowe mniejsze są małe, hypoplastyczne, a w rzadkich przypadkach mogą nawet zupeł­nie brakować.