Niekiedy ułożenie pacjenta w łóżku może potwierdzić rozpoznanie. Leżenie na plecach i stałe zsuwanie się ku nogom łóżka widuje się w wielu choro­bach zakaźnych; jest ono wynikiem dużego osłabienia. Pacjent zwija się z bólu w różnych odmianach kolki. Znaczny niepokój w łóżku wskazuje na podrażnienie nerwowe, ostry krwotok, a czasami na wstrząs i jest złym obja­wem u ciężko chorego. Peritonitis acuta. Cechy. Pacjent leży na plecach, z udami podkurczonymi i ramionami podniesionymi, pozycja taka zmniejsza nieco napięcie mięśni brzucha, co sprawia choremu pewną ulgę. Appendicitis acula. Cechy. Prawa noga lub obie nogi bywają podciągnięte w celu zmniejszenia napięcia mięśni brzucha. Meningitis cerebrospinalis. Cechy. Ułożenie bywa w pełni charakterystycz­ne. Pacjent leży z ciałem zesztywniałym i głową odgiętą ku tyłowi, niekiedy bardzo znacznie. Kończyny są zgięte we wszystkich stawach. Pleuritis exsudativa. Cechy. Przed wystąpieniem wysięku pacjent może leżeć na stronie zdrowej w celu chronienia wrażliwej opłucnej przed uciskiem. Po wytworzeniu się wysięku pacjent leży zwykle na stronie chorej w celu ułatwienia pełnych ruchów oddechowych zdrowego płuca. Ramię po stronie wysięku jest ułożone nieco wyżej. Pneumonía lobaris. Cechy. Pacjent leży płasko w łóżku, często na stronie zajętej przez chorobę, wykazując charakterystyczne objawy tej choroby (za­czerwieniona twarz, wydech z chrząkaniem, opryszczka, rozszerzone skrzy­dełka nosa itp.). Tumor cerebelli. Cechy. Ułożenie pacjenta bywa charakterystyczne. Leży on na jednym boku w pozycji ogólnie zgiętej i skręconej, z głową skręconą Mniej częste przyczyny. Atelectasis pulmonum (po stronie przeciwnej); Pneumothorax (przeciwna strona); ischias (przeciwna strona); cólica hepática (chory wije się z bólu); cólica renalis (idem); pelveoperitonitis (kolana unie­sione); aneurysma abdominalis (pozycja schylona); typhus abdominalis (zagłę­bianie się w łóżku w okresie osłabienia); abscessus pulmonum; gangraena pulmonum; bronchiectasis (po stronie jam); empyema (na chorej stronie); pericarditis (z dużym wysiękiem; pacjent siedzi pochylony do przodu); vitia cordis congenita acyanotica (pozycja kolanowo-piersiowa); embolia pulmonum (bezpośrednio pozycja siedząca); asthma (pozycja siedząca); tworzenie się jam w płucu (leży na stronie przeciwnej); choroba biodra (kolano uniesione); próchnica kręgów (pozycja leżąca z twarzą ku dołowi); insufficientia circu­latoria chronica cardiaca (pacjent w pozycji siedzącej, czasem pochylony ku przodowi).