Nasieniowód (ductus deferens) stanowi przedłużenie przewodu najądrza i z dużą szybkością przeprowadza nasienie do cewki moczowej. Jest to długa cewa (50—60 cm) o grubej i twardej ścianie. W licznych skrętach nasieniowód biegnie ku górze i do tyłu od jądra i najądrza (część jądrowa), następnie wyprostowując się wstępuje do powrózka nasiennego (część powrózkowa) i wraz z nim w kanale pachwinowym przebija ścianę brzucha (część pachwinowa); ostatni odcinek (część miedniczna) biegnie wpierw na bocznej ścianie miednicy małej, po czym kieruje się przyśrodkowo ku dnu pęcherza krzyżując moczowód od przodu oraz od góry. Począwszy od tego miejsca aż do wejścia do gruczołu krokowego nasieniowód wrzecionowato się uwypukla i nosi nazwę bańki nasieniowodu (ampulla ductus deferentis). Jest to nie tylko poszerzony przewód, lecz również gruczoł, gdyż błona śluzowa jego licznych drobnych uwypukleń wytwarza wydzielinę, która pobudza ruchomość plemników. Część miedniczna nasieniowodu aż do górnej części bańki przykryta jest otrzewną. Błona mięśniowa nasieniowodu zawiera zewnętrzną mięśniówkę podłużną, środkową okrężną i wewnętrzną podłużną śrubowato łączące się z sobą. Błona śluzowa wytwarza kilka fałdów podłużnych, które w czasie skurczu w przekroju poprzecznym nadają światłu zarys gwiazdowaty; w czasie rozkurczu fałdy wygładzają się. Nabłonek jest dwurzędowym nabłonkiem wałeczkowa-tym wyposażonym w pęczki nieruchomych włosków. Silnie zwężony koniec nasienio­wodu w przedłużeniu bańki, tzw. przewód wytryskowy (ductus ejaculatorius) przenika przez gruczoł krokowy i na małym wzniesieniu błony śluzowej — wzgórku nasiennym (colliculus seminalis) uchodzi do cewki moczowej.