Przez otwory brodawkowe mocz ścieka z kanalików nerkowych do kielichów mniejszych (calyces minores) i dalej przez kielichy większe (calyces majores) do mied­niczki nerkowej (peluis renalis). Przeważnie znajduje się 8—10 kielichów mniejszych, które łączą się zazwyczaj w 2—3 kielichy większe wiodące do miedniczki. Brodawka jest wpuklona w kielich i podstawa kielicha zrasta się dokoła z brodawką. Miedniczka jest to gładki worek kształtu lejkowatego spłaszczony od przodu ku tyłowi. Wraz z kie­lichami jest ona położona w zatoce nerkowej; w przejściu w moczowód wierzchołek miedniczki wystaje z wnęki nerkowej. Miedniczka leży na wysokości wyrostka kol­czystego i kręgu lędźwiowego, czyli na poziomie przestrzeni między wyrostkami po­przecznymi i i 2 kręgu lędźwiowego, po stronie lewej wyżej niż po stronie prawej. Warstwa wewnętrzna, błona śluzowa ściany miedniczki i kielichów pokryta jest nabłon­kiem przejściowym. Błonę zewnętrzną ściany tworzy luźna tkanka łączna. Warstwa środkowa, błona mięśniowa zbudowana jest z gładkich komórek mięśniowych silnie poprzeplatanych tkanką łączną. Kształt miedniczki i kielichów jest bardzo zmienny.