Każda opłucna składa się z dwóch blaszek: opłucnej ściennej (pleura pańetalis) wyściełającej jamę klatki piersiowej (cavum thoracis), w której płuco się znajduje i opłucnej płucnej albo trzewnej pokrywającej płuco. Między obu tymi blaszkami znajduje się jama opłucnej (cavum pleurae). Stanowi ona część jamy ciała, która w swym rozwoju, dzieli się powyżej przepony na trzy części: pośrodkowo położoną jamę osierdzia (cavum pericardii) oraz na prawą i lewą jamę opłucnej. Jama opłucnej, jak jamy wszystkich błon surowiczych, w warunkach prawidłowych jest przestrzenią potencjalną; staje się ona rzeczywistą jamą w niektórych stanach chorobowych kiedy zawiera płyn, np. krew, ropę czy inny. Normalnie obie blaszki opłucnej przylegają do siebie oddzielone włosowatą szczeliną, w której znajduje się nieznaczna tylko ilość płynu surowiczego. Opłucna ścienna przechodzi w opłucną płucną przy wnęce i w więzadle płucnym. Wygląd opłucnej. Budowa opłucnej nie różni się w zasadzie od budowy otrzewnej. Jest to cienka blaszka wysłana jednowarstwowym nabłonkiem płaskim, wskutek czego jest gładka i lśniąca. Nabłonek spoczywa na tkance łącznej, ułożonej w parę warstw pęczków włókien klejodajnych i sieci sprężystych. Najgłębsza warstwa łącznotkankowa — tkanka podopłucnowa (albo podsurowicza) — w ścianie klatki piersiowej nosi nazwę powięzi wewnątrzpiersiowej. Opłucna wydziela niewielką ilość płynu surowiczego, który zwilża nabłonek, co tym bardziej ułatwia ślizganie się bez tarcia jednej blaszki o drugą. Jama opłucnej jest więc szczeliną ślizgową, która umożliwia ruchy płuca w stosunku do ściany klatki piersiowej. Cienka blaszka opłucnej jest wybitnie przezroczysta, tak że prześwieca barwa tkanek, które pokrywa: czy tkanki płucnej, czy tkanki tłuszczowej podsurowiczej, naczyń krwionośnych, mięśni, nerwów itd. Opłucna stanowi więc gładką blaszkę pokrywającą odpowiednie części ścian jamy klatki piersiowej czy płuca. Wskutek spraw chorobowych przezro­czystość, połysk i gładkość opłucnej mogą zanikać; powierzchnia jej staje się szorstka, a wtedy oddychanie jest bolesne i przykładając ucłio do klatki pier­siowej wysłuchujemy szmery (tarcie); są one oznaką, że blaszki opłucnej przesuwają się jedna o drugą. Na ogół jednak opłucna płucna »trzyma się« opłucnej ściennej, do której przylega, wskutek ujemnego ciśnienia w jamie opłucnej.