Skrobiawica nerek, opisana przez Rokitansky'ego w r. 1842 pod nazwą Speckniere (nerka^sacBowata) ze względu na błyszczący, gładki i jednolity wygląd powierzchni przekroju, zaliczana była od czasów Volharda i Fahra do grupy nerczyc (nephrosis amyloidosa) w dawniejszym ich ujęciu — uważanych za pierwotne zwyrodnienie komórek kanalikowych. Istotnie, jak niżej zobaczymy, pod względem objawów klinicznych istnieje bardzo duże podobieństwo między zespołem nerczycowym i nerczycą lipoidową a skrobiawicą nerek. Fishberg w swojej monografii z r. 1944, podkreśla­jąc trudności klasyfikacji nosologicznej tej jednostki chorobowej i uzna­jąc, iż charakter zmian anatomicznych najbardziej przypomina proces arteriosklerotyczny nerek, a zmiany w kanalikach mają charakter wtór­ny — określa je również jako zmiany pierwotnie zwyrodnieniowe. Dla­tego też omawia skrobiawicę nerek łącznie z przewlekłą nerczycą lipoido­wą pod nazwą amyloid nephrosis. Jednak Allen biorąc pod uwagę wybitnie naczyniową lokalizację zmian skrobiowa tych (aa. afferentes interlobulares i arcuatae), z wyraźną prze­wagą kłębków umieszcza skrobiawicę nerek w grupie chorób układu na­czyniowego nerek, razem z marskością złośliwą, miażdżycą i stwardnie­niem kłębków nerkowych w cukrzycy typu Kimmelstiela-Wilsona.