Atetoza występuje najczęściej w kończynach ze zmianami spastycznymi u pacjentów z zadawnionym porażeniem połowiczym, a głównie po dziecięcym porażeniu połowiczym. Nigdy nie pojawia się w zupełnie porażonych kończy­nach. Ruchy zwykle ograniczają się do górnej kończyny i składają się z bar­dzo wolnych, nieregularnych, ruchów skręcających, najbardziej wyrażonych w odniesieniu do palców i nadgarstka, ale w ciężkich przypadkach dotyczy przedramienia, łokcia, barków, a nawet dolnej kończyny, gdzie najczęstszym mimowolnym ruchem jest nadmierne wyprostowanie palucha stopy. W obu­stronnej atetozie (rzadkiej i przeważnie następującej po diplegii) twarz może brać udział, okropnie wykrzywiając się. W typowym przypadku ruchy ręki składają się z powolnych zgięć, hipersekstensji, wyprostowania palców, ab-dukcji palucha, fleksji, ekstensji, pronacji i supinacji przedramienia. Diplegia infantum (morbus Little et diplegia cerebralis). Cechy. Mimowolne ruchy o typie atetoidalnym występują powszechnie. W postaci wrodzonej (morbus Little) występowanie obja­wów przy urodzeniu lub wkrótce potem, przypisywane przyczynom położ­niczym; choroby krwotoczne u noworodków, zakażenia wewnątrzmaciczne, agenesis pyramidalis primaria, „etat marbré" (status marmoratus corporis striati); występowanie objawów względnie późno (diplegia cerebralis), po ostrych dolegliwościach lub idiopatycznie we wczesnym okresie życia; para­plegia spastica (tylko kończyny dolne, lub dolne i górne); chód niezgrabny, sztywny (czasem z krzyżowaniem kończyn dolnych, czyli „nożycowy"); upo­śledzenie mowy; niekiedy upośledzenie umysłowe; zanik nerwu wzrokowego; czasami drżenie proste lub zamiarowe; często wczesna śmierć. Athetosis posthemiplegica (adultorum et infantum). Cechy. Atetoza dotknię­tych kończyn pojawia się późno, a może nie mieć miejsca przez kilka lat po wystąpieniu porażenia. Jest ona nieczęsta jako następstwo porażenia u doro­słych, ale występuje często we wrodzonym i nabytym porażeniu połowiczym u dzieci. Hemiplegia infantum; niekiedy następstwo chorób zakaź­nych (scarlatina, morbilli, parotitis, diphtheria itd.) lub procesów naczynio­wych (embolia, thrombosis, haemorrhagia); zajęcie rąk, nóg, twarzy (w po­rządku według zmniejszającej się częstości), porażenie obwodowe częściej niż proksymalne; stopa końska lub końsko-szpotawa; przykurcze; niedosta­teczny rozwój porażonej kończyny; zaburzenia ruchów gałek ocznych; padacz­ka; hemiplegia adultorum; w wywiadzie udary mózgowe; jednostronne osła­bienie spastyczne; rzadko rozwijają się porażenia oczne,- rzadko obecność ruchów skojarzonych. Mniej częste przyczyny. „Athetose double'' (wrodzona); sclerosis dissemi­nata; hysteria; skurcze wskutek skrętu lub postępującego napięcia; pseudo-athetosis tabetica (palców i nadgarstków przy podniesieniu rąk); encephalitis arsphenaminica; varicella-encephalitis (diplegia posthemiplegica); syndroma Spatz-Hallervordeni; meningoencephalitis in decursu parotitis epidemicae (diplegia posthemiplegica); pellagra; variola-encephalitis (diplegia posthemi­plegica); degeneratio lenticularis progressiva (morbus Wilsoni); encephalitis Schilderi (encephalitis periaxialis diffusa); status marmoratus; sclerosis combi­nata subacuta; typhus abdominalis (diplegia posthemiplegica); niedobór ma­gnezu.