M. pierścienno-nalewkowy tylny (m. crico-arytenoideus posterior posticus jest to silny mięsień parzysty, kształtu mniej więcej trójkąt­nego. Przyczepy. Mięsień ten rozpoczyna się na powierzchni tylnej płytki chrząstki pierścieniowatej po obu stronach pośrodkowego grzebienia. Włókna biegną zbieżnie ku górze oraz bocznie i kończą się na tylnymi bocznym brzegu wyrostka mięśniowego chrząstki nalewkowatej. Położenie. Powierzchnia przednia mięśnia przylega do płytki chrząstki pierścieniowatej, powierzchnia tylna przykryta jest błoną śluzową gardła. Czynność. Mięsień jest jedynym rozwieraczem szpary głośni; pociąga on wyrostek mięśniowy ku tyłowi i do dołu, przy czym wyrostki głosowe obracają się bocznie i nieco ku górze, i poszerzają szparę głośni. Szpara głośni poszerza się przy każdym wdechu; w silnym wdechu przyjmuje ona kształt rombu (położenie oddechowe), którego kąty boczne leżą na granicy części międzybłoniastej i międzychrząstkowej. Podczas snu napięcie spoczynkowe mięśnia (tonus) przeważa nad na­pięciem jego antagonisty, mięśnia pierścienno-nalewkowego bocznego i szpara głośni pozostaje otwarta. W jednostronnym całkowitym porażeniu (porażenie nerwu krtaniowego wstecznego) tylko zdrowy fałd głosowy odchyla się na zewnątrz, szpara głośni nie domyka się i głos jest zachrypnięty. Fałd głosowy porażony przyjmuje położenie jakie oba fałdy mają na zwło­kach; szpara głośni jest nieco otwarta ku tyłowi, tak jak przy spokojnym oddechu. Obustronne porażenie mię­śnia powoduje zamknięcie głośni i może doprowadzić do uduszenia.