Drobne rozpadliny spotyka się na języku wcale nierzadko i nie mają one znaczenia. Uderzającym przykładem z tej grupy jest tak zwany język bruzdowaty (lingua plicata), przy czym zarysy języka są prawidłowe, czasem tylko jest on nieco powiększony, ale w poprzek i wzdłuż przecina go szereg głę­bokich zmarszczek. Stan ten jest dziedziczny i widuje się go u członków tej samej rodziny. Bruzdy mają okrągły kształt, sprawiając wrażenie jak gdyby język uległ zmarszczeniu i pozostały załamania. Zwykle nie sprawia to żad­nych dolegliwości, aczkolwiek stan ten bywa czasem przyjmowany za zmianę chorobową. Kiła trzeciorzędowa (kilak języka; syphilis tertiana; gumma linguae). Cechy. Język ulega zajęciu nie tak często jak podniebienie; w następstwie używania alkoholu i tytoniu sprawa tocząca się na języku przybiera zwykle postać zapalenia stwardniającego z wygładzeniem powierzchni wskutek zaniku bro­dawek; tę postać zapalenia wikłają jednak głębokie rozpadliny lub szczeliny oraz nadżerki, zwłaszcza na krawędziach języka, które mogą stanowić przy­czynę znacznych dolegliwości. Po wygojeniu pozostają modzele, które mogą powodować głębokie bruzdy w języku, nadając mu jakby rzeźbiony wygląd. Kiła drugorzędowa języka (syphilis secundaria linguae). Cechy. Szczeliny występują tu prawie zawsze na brzegach języka z powodu drażnienia przez zęby. Szczeliny mogą się rozwijać w, obrębie wykwitów na błonie śluzowej; wówczas miewają one kształt gwiaździsty i oddzielają po brzegach strzępki martwicze. Czasem szczeliny powstają bez poprzedzających wykwitów na błonach śluzowych. Mogą się one szerzyć i tworzyć owrzodzenia. Po usunięciu drażniących zębów leczenie swoiste szybko prowadzi do wygojenia tych zmian. Leukoplakia. Cechy. Krawędzie blaszek mogą być uniesione, powodując powstawanie rozpadlin i głębokich naddarć. Leukoplakia występuje w wielu przypadkach kiły, a ciężka jej odmiana kojarzy się ze śródmiąższowym zapa­leniem języka, powodując sztywne zgrubienia języka z przerostem brodawek, które są pokryte brodawkowatym białym nalotem. Obraz ten nosi nazwę języka brukowanego. Mniej częste przyczyny. Pośiodkowe czworoboczne zapalenie języka; mar­skość wątroby; przewlekła czerwonka; kserostomia; pelagra; róża; mongo-lizm; blizny po owrzodzeniach; dur brzuszny; akromegalia; porażenie opusz­kowe; myasthenia gravis (potrójna płytka, podłużna bruzda, jedna wzdłuż szwu pośrodkowego i dwie po bokach); zespół Melkerssona.