Przegrody międzyzrazikowe (sepia interlobularia) przedzielające zraziki zbu­dowane są z wiotkiej tkanki łącznej, która umożliwia przesuwalność zrazików. Od tkanki płucnej utworzonej przez ścianki pęcherzyków jest ona odgraniczona silną gazoszczelną błonką graniczną zrazików (membrana limitans). Przegrody międzyzrazikowe, jak już wspomniano, wcinają się do różnej głębokości a na ich dnie łączy się bezpośrednio tkanka płucna sąsiednich zrazików. Wewnątrz przegród leżą żyły; w przegrodach bardziej płytkich żyły drobniejsze, w przegrodach głębszych większe. Oprócz żył w przegrodach znajdują się naczynia chłonne. Tkanka łączna przegród jest uboga we włókna oraz bogata w płyny i u dorosłego zawiera nie­liczne komórki (fibrocyty i histiocyty). Włókna tkanki łącznej międzyzrazikowej są to głównie włókna klejodajne i nieliczne tylko sprężyste. U noworodka przegrody są stosunkowo szersze, a więc ilość tkanki łącznej jest obfitsza i naczynia chłonne oraz komórki liczniejsze. Przypuszczalnie w związku z powyższymi różnicami budowy przegród międzyzrazikowych u dorosłego i u noworodka śródmiąższowe zapalenie płuc, które odbywa się przeważnie w przegrodach międzyzrazikowych, w zasadzie ma cięższy przebieg u oseska niż u dorosłego.