Próchnica zębów nawiedza ludność krajów cywilizowanych w znacznie większym stopniu niż kraje o opóźnionym rozwoju. Niszczenie tkanek zęba może być spowodowane, jak to się często udaje wykazać, pewnymi niepra­widłowościami w samej budowie zęba lub we wzajemnym stosunku poszcze­gólnych zębów do siebie. Zęby ulegają zniszczeniu wskutek działania drobno­ustrojów bytujących na fermentujących resztkach pokarmowych, które przy­lepiają się lub wciskają między zęby. Niżej wymieniono niektóre stany, sprzyjające rozwojowi próchnicy. Ciąża. Cechy. Wiele kobiet cierpi w tym okresie na próchnicę zębów (,,ząb za każde dziecko"). Cukrzyca (diabetes mellitus). Cechy. Choroba ta zdecydowanie sprzyja roz­wojowi próchnicy i ropotoku zębodołowego. Niedokrwistość złośliwa (anaemia perniciosa). Cechy. Stan zębów w tym schorzeniu jest często bardzo zły; o ropotoku zębodołowym można powiedzieć, że współistnieje zawsze. Kiła wrodzona (syphilis congenita). Cechy. Pierwsze zęby wyrzynają się wcześniej niż zwykle, ale też są skłonne do wcześniejszego ulegania ze­psuciu. Matołectwo (cretinismus). Cechy. Pierwsze zęby pojawiają się późno i mają skłonność do wczesnego psucia się. Mniej częste przyczyny. Niestrawność; choroba Graves-Basedowa; uraz zębów; zatkanie nosa; obrzęk śluzowaty; zatrucie fosforem; dur brzuszny; bia­łaczka; Osteopetrosis; kserostomia wrodzona lub nabyta; nadczynność przy-tarczyc.