Pęcherz moczowy jest zbiornikiem mięśniowym, do którego nieustannie kroplami ścieka mocz z obu moczowodów. Z pęcherza mocz zostaje co jakiś czas wydalany na zewnątrz przez cewkę moczową. W pęcherzu odróżniamy szczyt (apex vesicae) skierowany do przodu i ku górze, zawsze wyraźny w pęcherzu wypełnionym. Przedłuża się on w więza­dło pępkowe pośrodkowe1 biegnące do pępka, pozostałość zanikłego przewodu omoczni. Nawet wtenczas kiedy zewnętrznie szczyt nie daje się rozpoznać, jak w pęcherzu pustym, więzadło to pomaga do jego odnalezienia. Z bocznego obwodu pęcherza biegną zbieżnie do pępka oba więzadła pępkowe przy­środkowe2, pozostałości zanikłych tętnic pępkowych . Ze szczy­tem pęcherza łączy się trzon lub ciało pęcherza (corpus vesicae). Na bie­gunie przeciwległym od szczytu leży dno pęcherza (fundus vesicae) skie­rowane ku tyłowi i ku dołowi; do dna pęcherza z tyłu uchodzą z obu boków moczowody a do przodu wyprowadza cewka moczowa. W pęche­rzu wypełnionym odróżniamy powierzchnię przednią i powierzchnię tylną oraz dwie powierzchnie boczne. W pęcherzu pustym — powierzchnię górną i powierzchnię dolną, które brzegami bocznymi przechodzą jedna w drugą. Niektórzy autorzy przedni, krótki, zwężający się odcinek dna oznaczają specjalną nazwą szyjki pęcherza (collum vesicae).