Opłucna płucna albo trzewna otacza całą powierzchnię płuca z wyjątkiem wnęki, gdzie przechodzi w opłucną ścienną. W obrębie szczelin międzypłatowych, jak to zaznaczyliśmy po­przednio, opłucna płucna zstępuje na jednej z powierzchni międzypłatowych i dochodząc do dna szczeliny wstępuje na powierzchnię przeciwległą. Jeden płat płucny jest więc oddzielony od płata sąsiedniego podwójną blaszką surowiczą i oba ślizgają się o siebie. Innymi słowy jama opłucnej wysyła wypustki w szczeliny międzypłatowe, które sięgają do ich dna. Opłucna płucna ściśle przylega do tkanki płucnej, choć nie jest z nią zrośnięta. Na osobie żywej przylega ona luźno do tkanki płucnej, na co wska­zują niektóre sprawy chorobowe (np. obrzęk podopłucnowy, oedema). Na zwłokach świeżych, jak również utrwalonych, daje się ona na ogół łatwo odpreparować, choć jej warstwa głęboka (podsurowicza) z łatwością przy tym przerywa się. Praca mechaniczna opłucnej płucnej przypuszczalnie polega głównie na tym, że spaja zraziki płucne luźno tylko z sobą powiązane nie hamując jednak ich przesuwalności.