Od właściwych mięśni krtani, które powodują wzajemne ustawienie poszczególnych chrząstek, odróżniać należy mięśnie zewnętrzne, które poruszają całą krtań; o ich czyn­ności wspominaliśmy poprzednio. Mięśnie zewnętrzne poruszają krtań ku górze i do przodu, ku dołowi oraz nieznacznie ku tyłowi. Unoszenie krtani ku górze i do przodu wykonują mięśnie nadgnykowe, obniżanie — mięśnie podgnykowe.Nieznaczny ruch krtani ku tyłowi wykonują włókna zwieracza dolnego gardła. Gardło i krtań pierwotnie objęte były jedną wspólną warstwą mięśniową ; dziś jeszcze występuje ona u niższych kręgowców jako jednolita okrężna ściana mięśniowa jelita przedniego. Jest to zwieracz zewnętrzny fm. sphincter externus s. pharyngola-ryngeus); zaopatruje go nerw krtaniowy górny (gałąź zewnętrzna), który u człowieka unerwia pochodne tego układu, a mianowicie dolny zwieracz gardła oraz mięsień pierścienno-tarczowy Są to zazwyczaj jedyne pozostałości zwieracza zewnętrznego. Natomiast zwieracz wewnętrzny zdobył u ssa­ków znacznie większy stopień rozwoju; zwłaszcza u człowieka powstał z niego cały układ mięśni silnie zróżnicowanych. Od zwieracza zewnętrznego odróżnia się tym, że nie obejmuje on gardła, lecz otacza jedynie jamę krtani. Zwieracz wewnętrzny jest unerwiony przez nerw krtaniowy dolny. U niższych kręgowców obejmuje on okrężnie chrząstki krtani do wewnątrz od chrząstki tarczowatej, nie przyczepiając się do nich; u ssaków włókna mięśniowe utrącają swój przebieg okrężny i rozpadają się na poszcze­gólne części, które nazwę swą otrzymały od chrząstek, do których przyczepiają się. Są to wewnętrzne mięśnie krtani: parzysty m. tarczowo-nalewkowy i m. pierścienno-nalewkowy fm. crico-arytenoideus) oraz nieparzysty m. nalewkowy . W swym dalszym rozwoju mięśnie te rozpadają się czy to na poszczególne warstwy zewnętrzny i wewnętrzny czyli głosowy; m. nalewkowy skośny i poprzeczny) czy też na poszczególne części. Wszystkie wyżej wymienione mięśnie poruszają poszczególne części szkieletu krtani w stosunku do siebie lub też ustalają je; służą one do wytwarzania głosu. Druga grupa drobnych i bardzo zmiennych mięśni jest zdobyczą nową; powstała ona przez odszczepienie się włókien od mięśni pierwszej grupy i służy jako ochrona drogi powietrza.