Po urodzeniu dziecka macica znowu się zmniejsza. Waży ona wtedy około 1 kg, długość jej wynosi 15 cm, szerokość 12 cm i grubość 8 cm. Zmiany wsteczne i wygojenie macicy odbywają się w okresie tzw. połogu (puerperium), który trwa 5 do 8 tygodni. Zaraz po porodzie macica jest twarda, skurczona i z każdym dniem staje się coraz mniejsza. O ile w końcu pierwszego dnia połogu dno macicy sięga jeszcze do wysokości pępka, to 10 dnia opada do poziomu spojenia. To zwijanie się macicy (irwolutio uteri post partum) zależy od kurczenia się i zwijania mięśnia macicznego, które powodują anemizację i zmiany wsteczne mięśnia. Anemizacja czyli anemia macicy w okresie połogu, jak ją nazywają położnicy, występuje wskutek częściowego uwstecznienia naczyń i zahamowania dopływu krwi. W wyniku zmian wstecznych mięśniówka w znacznej części ulega stłuszczeniu; nie wszystkie więc komórki powracają do swej wyjściowej wielkości. Obok zmian wstecznych mięśnia macicznego i naczyń postępuje równocześnie wygojenie ran porodowych macicy. Po porodzie powierzchnia macicy przedstawia jedną ranę, ponieważ w czasie wydalania błon płodowych błona śluzowa prawie cała została zniszczona. Pokrycie rany nowym nabłonkiem rozpoczyna się od pozostałości nabłonka gruczołów warstwy podstawowej błony śluzowej i proces ten jest ukończony mniej więcej po 10 dniach. Po okresie 3 do 4 tygodni nabłonek nabiera normalnego wyglądu. Przed wygojeniem się rany u jej podstawy tworzy się wał ochronny; zaczyny w nim zawarte rozpuszczają strzępki tkanek i skrzepy powstałe w macicy, które łącznie z krwią tworzą odchody maciczne . Z początku są to odchody krwawe, czerwone, następnie jaśniejsze; w końcu okresu połogowego ustają zupełnie. W normalnym połogu wał ochronny stwarza dostateczną zaporę przeciw zarazkom; jeżeli jednak są one zbyt żywotne lub obrona jest zbyt słaba, może nastąpić zakażenie wywołujące gorączkę połogową.