Alopecia areata. Cechy. Ograniczone, okrągłe plackowate pola wyłysienia pojawiają się nagle lub stopniowo na skórze owłosionej głowy, bez wyraź­nych zmian w skórze. Na początku nie stwierdza się w wyglądzie skóry zmian, lecz później staje się ona blada i zanika. Czasami są zaatakowane łuki brwiowe i broda. Później pojawia się owłosienie podobne do meszku w miej­scach wyłysienia plackowatego. Meszek może znowu wypaść, a ewentualnie znowu wyrastają włosy, chociaż często odbarwione. W łysieniu pasmowatym, które stanowi postać wyłysienia plackowatego, łysienie szerzy się serpentyno-wato. Tinea capitis (trichophytiasis; grzybica strzygąca; tinea tonsurans). Cechy. Występuje jeden lub więcej zaokrąglonych obszarów o różnych rozmiarach, a)średnicy od kilku mm do kilku cm. Są one szarawej barwy, nieco łuskowate b)pokryte resztkami połamanych włosów. Utrata włosów jest czasowa, jeżeli nie dołącza się ropienie (tinea kerion). Cicatrices. Cechy. Nie stwierdza się włosów w obrębie blizny. Rachitis. Cechy. Włosy często są zniszczone na potylicy w wyniku niepo­koju podczas snu. Erysipelas. Cechy. Kiedy dochodzi do zajęcia skóry owłosionej głowy, włosy mogą wypadać w zaatakowanym miejscu, lecz stała ich utrata występuje rzadko. Folliculitis decalvans. Cechy. Zmiany bywają odosobnione lub rozproszone i zwykle umiejscawiają się na przedniej części skóry głowy. Zmiany sado- wią się centralnie, są wielkości od monety 20-groszowej do monety 5-złoto-wej lub większe, nieregularnie zaokrąglone, zagłębione; pozbawione włosów pola bliznowate są białe lub często świecące, zwykle gładkie, a obwodowa ich część jest usiana małymi, czerwonymi wzniesieniami mieszkowymi, krost-kami lub punkcikowymi strupami. Wyłysienie jest zwykle stałe. Lupus erylhemalosus. Cechy. Choroba powstaje na skórze owłosionej gło­wy, zwykle jako sprawa wtórna, szerząca się z twarzy. Występuje zwykle jedna do kilku zmian o różnych rozmiarach, plackowatych, w obrębie któ­rych skóra ma wygląd bliznowaty ze stałą i niemal całkowitą utratą włosów. Depilatio radiodermica. Cechy. Włosy wypadają w 20 do 30 dni po naświe­tleniu i zaczynają rosnąć w 15 mies. później, jeżeli nie ma współistniejącego popromiennego zapalenia skóry. Obszary wyłysienia mają charakterystyczny regularny, okrągły kształt. W wywiadzie — narażenie na działanie promieni X. Impetigo contagiosa. Cechy. Włosy mogą wypadać w miejscach zmienio­nych chorobowo, ale tylko po wygojeniu się uszkodzeń. Wyłysienia ogra­niczają się do mniej lub więcej wyraźnie zaznaczonych wysepek. W wywiadzie — liszajec (p. 30); zbliznowaciałe zmiany włókniste owłosionej skóry głowy w zaatakowanym miejscu. Favus. Cechy. Choroba może stopniowo obejmować całkowicie lub częś­ciowo skórę głowy. Włosy są zaatakowane wcześnie, stają się kruche, mato­we, połamane, niektóre są rozszczepione, a wiele z nich wypada. Wykwity pokrywają się rozsianymi, żółtawymi wysepkami, tarczkami kształtu filiżanki lub małymi zlewającymi się strupami. Mniej częste przyczyny. Eczema chronica (niestała); psoriasis (niestała); bemiatrophia faciei; gummata; ichtyosis; keratosis; morphea guttata; sclero­dermia; menopausis (na czole i skroni nieregularne pola wyłysienia, które porastają w ciągu 1 do 2 1.); tuberculosis chronica; trichotillómania; incon-tinentia pigmenti; lichen planus; milium congenitum; alopecia cicatrisata (pseudopeladosis Bracqi).