Dzieci w wieku poniżej dwóch miesięcy życia nie mogą unosić normalnie głowy. Rachitis. Cechy. Głowa jest czasami zbyt duża i ciężka w wyniku zgrubienia kości czaszki, tak że dziecko nie może nią poruszać. Idiotismus. Cechy. Głowa może opadać w wyniku osłabienia i braku kon­troli mięśni szyjnych. Opóźniony rozwój; matołkowaty wyraz twarzy; otwarte usta i ślinienie się; wysunięty język; bezcelowe ruchy rąk; upośledzenie umy-słowości (poniżej 3 1.). Hydrocephalus. Cechy. Głowa może być zbyt duża, aby mięśnie mogły ją utrzymać i poruszać nią swobodnie. Spasmus nutans (potrząsanie głową; kiwanie głową). Cechy. Na dolegliwość tę składa się chwianie się głowy z boku na bok, powolne lub szybkie, a w nie­których przypadkach niemal ciągle. NiektÓTe dzieci mają czasami także pro­wadzące do kiwania głową skurcze (kiwanie pionowe); u innych jest to tylko jedyny widoczny ruch. Pojawia się w niemowlęctwie, pomiędzy 3 a 18 mies. życia; zdarza się oczopląs jednego lub obu oczu; niekiedy zez zbieżny; złe warunki higieniczne (słabo oświetlony pokój); poprawa w ciągu kilku miesięcy i osta­tecznie powrót do zdrowia. Ataxia Friedreichi. Cechy. Nieregularne ruchy kołyszące głowy i ramion, niektóre o charakterze pląsawiczym, występują wcześnie i powodują skłon­ność do opadania głowy ku przodowi na klatkę piersiową. Skryty początek choroby; niekiedy choroba występuje rodzinnie; niezgrabny i nierównomierny chód (kołyszący); niezborność ru­chów dowolnych, wczesna utrata głębokich odruchów; poziomy oczopląs; zmieniona mowa (zlewająca się i wybuchowa); stopa szpotawa; skolioza; powolny rozwój. Myasthenia gravis. Cechy. W wyniku osłabienia mięśni szyi głowa wyka­zuje skłonność do opadania w dół w kierunku na klatkę piersiową. Powtórzeniu normalnego ruchu mięśniowego towarzyszy nagłe osłabienie i niedowład; obustronna ptoza; zez i podwójne widzenie; bywa grubofalisty rzekomy oczopląs; utrata wyrazistości twarzy; otwarte usta,- ślinienie się; osłabienie zdolności żucia; bywa mowa nosowa i zwra­canie pokarmu; bywa duszność; miasteniczna reakcja mięśniowa (szybka utrata pobudliwości na prąd faradyczny); skłonność do remisji. Mniej częste przyczyny. Amyotonia congenita, idiotismus familiaris amau-roticus, poliomyelitis, ostre choroby osłabiające, pyknolepsia (epilepsia myo-clonica, epilepsia nutans); postać Polizaeusa-Merzbachera miażdżycy naczyń mózgowych; neuritis multiplex.