W stanach śpiączki lub częściowej nieświadomości z jakiejkolwiek przy­czyny wypróżnienie może występować okresowo, jeśli okresowo stosuje się łagodne środki przeczyszczające. Przykładem takiego nietrzymania kału może być encephalitis lethargica. W czasie drgawek może mieć miejsce mimowolne oddanie kału (i moczu). Jako przykład może posłużyć okres kloniczny drgawek epileptycznych. W stanie wstrząsu często występuje podobne wypróżnienie. Ciężkim stanom durowym również towarzyszy utrata kontroli pracy zwiera­cza. Nietrzymanie kału jest zjawiskiem normalnym u niemowląt, dopóki nie pojawi się nabyte napięcie mięśnia zwieracza. Po nieostrożnych zabiegach operacyjnych na okolicy odbytu, jak w żylakach odbytu lub w przetokach od­bytnicy, występuje utrata kontroli zwieraczy, jeśli uszkodzono wewnętrzny zwieracz odbytu. Nadmierne rozciągnięcia mięśnia zwieracza w czasie zabie­gów chirurgicznych może być przyczyną rozerwania włókien mięsnych rów­nież z tym samym skutkiem. Nietrzymanie kału często poprzedza śmierć; jest ono przypadkowym powikłaniem w podeszłym wieku, a niekiedy objawem ostrych chorób gorączkowych. Tak więc ogólnie-przyczyny nietrzymania kału można ująć jak następuje: choroby ośrodkowego układu nerwowego; ura­zy nerwów obwodowych, które zaopatrują mięśnie zwieracze odbytu oraz po­włoki okolicy odbytu, oraz choroby lub urazy zwieraczy odbytu. Laceratio perinaei. Cechy. Jeśli uszkodzenie dotyczy także zwieraczy, wy­stępuje nietrzymanie kału. Myelitis e compressione (zmiany rdzenia wskutek ucisku,- złamanie kręgo­słupa z przemieszczeniem). Cechy. We wszystkich zupełnych uszkodzeniach rdzenia kręgowego oraz ogona końskiego pęcherz moczowy i odbytnica ule­gają porażeniu, powodując zatrzymanie, a później oddawanie kroplami moczu lub przepełnienie pęcherza i nietrzymanie stolca. W takich przypadkach odbyt pozostaje otwarty. Uszkodzenia części rdzenia kręgowego ponad korzonkami krzyżowymi — wskutek interferencji bodźców płynących od kory mózgowej do okolicy lędżwiowo-krzyżowej — prowadzi do chwiejnego obrazu, który okre­śla się jako „pośpiech w defekacji". Jeśli wezwać do oddania stolca pacjenta, który zwykle cierpi na zaparcie, chory taki nie może oprzeć się lub opóźnić aktu. Tabes dorsalis (wiąd rdzenia; ataxia locomotorica). Cechy. Jeśli występuje „ataktyczna" lub „tabetyczna" prostnica, przejawia się to jednym lub kilku następującymi objawami: paleniem w prostnicy, pobudliwością zwieracza, brakiem zasygnalizowania zbliżającej się defekacji, częściowym lub zupełnym nietrzymaniem stolca, nadwrażliwością lub znieczuleniem skóry okolicy od­bytu, a niekiedy okresowym rwącym bólem lub uczuciem ciężaru w prostnicy. Mięśnie odbytu i prostnicy są zwiotczałe, a odbyt pozostaje otwarty po umiarkowanym rozszerzeniu. Objawy te w niektórych przypadkach mogą poja­wiać się wcześnie. Myelitis transversa (luetica, infectiosa, compressione; zmiany chorobowe obejmujące cały przekrój poprzeczny rdzenia kręgowego). Cechy. Wraz z ustaleniem się całkowitego uszkodzenia poprzecznego rdzenia kręgowego występuje zupełne zniesienie kontroli zwieraczy, tak że pojawia się nietrzy-manie moczu i stolca. W zastarzałym zapaleniu rdzenia kręgowego może wy­stępować defekacja o charakterze nagłym. Paralysis progressiva. Cechy. W późniejszych okresach otępienia występuje nietrzymanie stolca i mimowolne wypróżnienia. Tumor medullae spinalis (guz rdzenia kręgowego). Cechy. Czynność prost­nicy (i pęcherza) bardzo wcześnie ulega zakłóceniu w guzach rdzenia lędźwio­wego i krzyżowego lub ogona końskiego. Mniej częste przyczyny. Wrodzone wady prostnicy i odbytu; owrzodzenie prostnicy (na tle kiły, gruźlicy, bakteryjne itp.); pourazowe rozerwanie zwie­racza; przewlekły alkoholizm; wypadnięcie odbytu; żylaki odbytu (wewnętrz­ne); polipy odbytu; ciała obce w prostnicy; stwardnienie rozsiane; zatrucie jadem kiełbasianym; cholera; ciężka pląsawica; czerwonka; porażenie rdze­niowe typu Erba; hematomielia; porażenie błonicze; zatrucie strychniną; krwotok do opon rdzenia kręgowego; porażenie słoneczne; jamistość rdzenia; tężec; koklusz; robaczyca jelit; miażdżyca mózgu; zapalenie wielonerwowe (rzadziej); wstępujące zapalenie rdzenia kręgowego (początkowo zaparcie, później nietrzymanie stolca).