Cuchnienie z ust jest spowodowane jedną z czterech głównych chorób, a mianowicie zakaźnymi lub gnilnymi zmianami w jamach nosa i ust, zakaź­nymi lub gnilnymi zmianami w płucach, tytoniem albo spożywaniem substan­cji, których lotne składniki są wydalane przez płuca bądź ze śliną (paraldehyd, alkohol, cebula itp.) lub ciężkimi stanami toksycznymi, zwłaszcza dotyczący­mi przewodu pokarmowego względnie otrzewnej. Ropotok zębodołowy (choroba Riggsa; pyorrhoea alveolaris). Cechy. Jest to najczęstsza przyczyna cuchnienia z ust u dorosłych; w późniejszym okre­sie życia występuje prawie stale, stając się powodem bardzo typowej woni. Prosta próba polega na przeciągnięciu kawałka sztywnej nici wysoko pomię­dzy zębami i dziąsłami i powąchaniu jej. Przewlekłe mieszkowe zapalenie migdalków podniebiennych (tonsillitis lacu­naris chronica). Cechy. Cuchnienie z ust jest często znaczne wskutek proce­sów gnilnych, toczących się w kryptach migdałków. Woń wygniecionych two­rów przypomina woń sera limburskiego. Wyrosłe adenoidalne. Cechy. Oddech ma często woń gnilną wskutek rozkła­dania się zalegającej wydzieliny i w następstwie zaburzeń żołądkowych, któ­re tak często towarzyszą temu schorzeniu. Próchnica zębów (caries dentium). Cechy. Oddech ma nieprzyjemną woń, jeśli w jamie ustnej znajdują się zęby o znacznym stopniu zniszczenia; woń ta różni się całkowicie od woni w ropotoku czy zapaleniu migdałków pod­niebiennych. Woń ta jest powszechna u ludzi, którym nie znane jest użycie szczotki do zębów. Zanikowy nieżyt nosa (rhinitis atrophica foetida; Ozaena). Cechy. Z nosa i ust chorego unosi się niemiła woń, której przyczynę stanowi zasychająca wydzielina, tworząca zielonawe strupy na całym obszarze śluzówki nosa. Zapalenie jamy ustnej (Stomatitis) Cechy. Wszystkim postaciom towarzyszy cuchnienie z ust. Palacze często cierpią na łagodną postać przewlekłego zapa­lenia jamy ustnej, a ich oddech ma z rana nieprzyjemny zapach. Niestrawność (dyspepsia). Cechy. Oddech jest często ciężki i nieprzyjemny. Częstą przyczyną jest zapalenie błony śluzowej żołądka, towarzyszące prze­wlekłemu alkoholizmowi. U dzieci woń jest po prostu kwaśna. Czasami przy­czynę stanowi niestrawność spowodowana zaparciem. Niewydolność wątroby (insufficientia hepatis). Cechy. W zupełnej niewydol­ności wątroby, która bywa najczęściej spowodowana marskością wrotną, w miarę rozwoju zamroczenia, a w końcu śpiączki, pojawia się typowa rybna woń wydychanego powietrza (foetor hepaticus). W wywiadach postępująca utrata wagi i siły; żółtaczka (w 50% przypadków); wodobrzusze; powiększona twarda wątroba; powiększe­nie śledziony (w 50% przypadków); znamiona pajączkowate; dodatnia próba bromosulftaleinowa; biopsja wątroby (nakłucie). Mniej częste przyczyny. Rozstrzenie oskrzeli; gnilne zapalenie oskrzeli; zgorzel płuca; Topień płuca; pyopneumothorax (z przetoką oskrzelową); ropniak opłucnej (z przetokami oskrzelowymi); promienica płuc; odra; ospa wie­trzna; płonica; dur plamisty; błonica; zapalenie języka; gnilec; martwica żuchwy; zatrucie bromem; zatrucie jodem; zatrucie ołowiem; niedrożność jelit (często kałowa); zapalenie otrzewnej; rak jamy ustnej; zgorzelinowe zapale­nie gardła; zatkanie nosa; ciało obce w nosie, gardle, krtani lub oskrzelu; rak żołądka; zaparcie; ropień podprzeponowy lub ropień wątroby (przebija­jący się do płuca); rak wodny; jama gruźlicza; angina Vincenta; ostre zakaże­nie tkanki chłonnej gardła (woń przypominająca ropę); ostre zapalenie krta­ni w białaczce; angina bezneutrofiłowa; kilak gardła; zanikowe zapalenie krta­ni (ozaena laryngis); zanikowe zapalenie gardła; ziarniniak grzybiasty; gruźli­ca gardła; kamień migdałkowy;- ropień okołomigdałkowy; bursitis nasopha­ryngeal (choroba Thornwaldta); rak płuca; nowotwór złośliwy krtani; guz gardła; dur brzuszny; zakażenie połogowe; rak migdałka; kiła nosa; zakaże­nie zatok; nabłoniak zatoki szczękowej; przewlekłe stosowanie arsenu lub bizmutu (woń czosnku).