Wstawka tworzy przejście do części wyprowadzającej kanalika nerkowego, do cewki zbiorczej czyli prostej (tubulus rectus). Każda wstawka przedłuża się w jedną taką cewkę na granicy promienia rdzeniowego. Jak nazwa wskazuje, przebiegają one prostolinijnie wpierw w promieniu rdzeniowym, następnie w piramidzie, łącząc się po dwie mniej więcej siedmiokrotnie w coraz większe przewody. Z połączenia kilku wielkich cewek zbiorczych na szczycie brodawki powstaje przewód brodawkowy (ductus papillaris) o średnicy 200—300. Nefrony jednej nerki (w liczbie i do 1,5 miliona) łączą się z sobą mniej więcej w 400 przewodów bro­dawkowych. W obrębie pola sitowego przewody te otworami brodawkowymi uchodzą w liczbie 10—25 do kielicha nerkowego. Początkowe odcinki cewek zbiorczych wysłane są jasnymi komórkami kostkowymi o wyraźnych granicach ; większe cewki mają komórki wysokie, wałeczkowate.