Ściana nasieniowodu składa się z błony zewnętrznej, mięśniowej i śluzowej. Błona zewnętrzna, bogata w naczynia, zbudowana jest z tkanki łącznej włóknistej, przeważnie z włókien klejodajnych, wśród których występują liczne włókna sprężyste układające się podłużnie oraz komórki mięśniowe gładkie przebiegające czy to w kierunku podłużnym, czy okrężnym. Błona mięśniowa jest bardzo gruba i ona to powoduje twardość ściany. Poszczególne gładkie komórki mięśniowe są szczególnie duże i z łatwością dają się w nich rozpoznać miofibrylle. Według dawnego podziału możemy odróżnić środkową warstwę okrężną, której od wewnątrz i od zewnątrz towarzyszy warstwa podłużna. W części miednicznej warstwa okrężna przy­biera na sile w kierunku bańki nasieniowodu. Podobnie jak w pęcherzu moczowym również i tutaj wszystkie trzy warstwy śrubowato łączą się z sobą, nie stanowią więc samodzielnych warstw dających się od siebie oddzielić. W pierwszej fazie skurczu pasma okrężne przyjmują kierunek bardziej podłużny, światło nasieniowodu zwiększa się i następuje wessanie nasienia z najądrza. W następnej fazie pasma podłużne przyjmują kierunek zbliżony do okrężnego, następuje zwężenie światła i treść znajduje się pod ciśnieniem. Postępujący skurcz mięśniówki wytwarza więc w nasieniowodzie mechanizm ssący i tłoczący, działający jak pompa ssąco-tłocząca, nie zaś jak mechanizm perystaltyczny. Błona śluzowa jest blada i układa się w kilka niskich fałdów podłużnych, które wpuklają się do światła i w przekroju poprzecznym nadają mu wygląd gwiazdowaty, zwłaszcza kiedy światło się zwęża; w czasie poszerzania się światła fałdy się wygładzają. Nabłonek nasieniowodu jest to dwurzędowy nabłonek wałeczkowaty na ogół podobny do nabłonka przewodu najądrza. Komórki ograniczające światło mają na wolnej powierzchni pęczki nieruchomych włosków. Dają się zauważyć oznaki wydzie­lania komórkowego, chociaż odrębne zatoki w postaci gruczołów śródnabłonkowych jak w przewodzikach odprowadzających, czy komórkowe urządzenia gruczołowe jak w przewodzie najądrza tutaj nie występują. Blaszka właściwa błony śluzowej jest bogata we włókna sprężyste i z zewnątrz objęta tkanką podśluzową; według nie­których autorów w tkance podśluzowej spoczywa warstwa wewnętrzna mięśniówki.